Ανεξάρτητες Αρχές: καρκίνωμα της Δημοκρατίας

Νομίζω ότι ο τίτλος τα λέει όλα.

Χρόνια τώρα με απελπισία βλέπω να πολλαπλασιάζονται οι ανεξάρτητες αρχές.

Πολλές φορές συμφωνώ με τις αποφάσεις τους, πολλές άλλες φορές διαφωνώ.

Αλλά το πρόβλημα δεν είναι τι βολεύει εμένα. Ένα καρκίνωμα στην αρχή μπορεί να

μην δημιουργεί προβλήματα αλλά πρέπει γρήγορα και οριστικά να το κόψεις.

Γιατί είναι τόσο μεγάλο πρόβλημα οι ανεξάρτητες αρχές;

1. Είναι μικρές δικτατορίες.

Συγκεντρώνουν στα χέρια τους Νομοθετική, Δικαστική και Εκτελεστική εξουσία. Πρέπει να μείνουμε λίγο σ'αυτό. Το πολιτικό μας σύστημα είναι η αστική Δημοκρατία. (προσπαθούμε τουλάχιστον) Το σύστημα αυτό βασίζεται στην διάκριση των εξουσιών. Είναι ένα παιχνίδι (θεσμικών) συμβιβασμών ανάμεσα σε ανεξάρτητες εξουσίες. Ας το δούμε ποιο συγκεκριμένα:

Νομοθετική εξουσία: Ορίζονται κάποια κορίτσια & παλληκάρια τα οποία γράφουν κανόνες που εμείς οι υπόλοιποι πρέπει να ακολουθούμε.

Πώς ορίζονται? Με εκλογές!

Τι κανόνες (νόμους)? Γενικούς & διαχρονικούς.

Έχουμε πρόβλημα στην Δημοκρατία όταν οι νόμοι δεν είναι γενικοί αλλά αφορούν τον μπατζανάκη του κουμπάρου του βολευτή.

Έχουμε πρόβλημα όταν τα παλληκάρια πάρουν φόρα και φτιάχνουν συνεχώς νόμους, τους οποίους αλλάζουν την άλλη μέρα ώστε κανείς να μην μπορεί να μάθει και να ακολουθήσει.

Πλούσιο νομοθετικό έργο ισούται με αποτυχία νομοθετικού έργου. Οι νόμοι πρέπει να είναι λίγοι, εκλεκτοί, γενικοί και να παραμένουν χωρίς τροποποίηση για πολλά, πολλά χρόνια, έως ότου οι συνθήκες στην κοινωνία επιβάλλουν την αλλαγή.

Εκτελεστική εξουσία: Ορίζονται κάποια κορίτσια & παλληκάρια που παίρνουν αποφάσεις, και διαχειρίζονται αυτό που λέγεται κράτος και τα λεφτά μας (προϋπολογισμός).

Έχουμε πρόβλημα όταν τα κορίτσια αυτά είναι τα ίδια με τα προηγούμενα κορίτσια. Δηλαδή όταν ο υπουργός είναι ίδιος με τον βολευτή. Αυτά τα πα ιδία (της εκτελεστικής) πρέπει να ακολουθούν τους νόμους. Άμα μπορούν να τους αλλάξουν κατά βούληση, τότε έχουμε πρόβλημα. Ο νόμος γίνεται κάτι το σχετικό και προσωρινό. Θέλει η εκτελεστική εξουσία να κάνει κάτι παράνομο? Πολύ απλό: αλλάζει τον νόμο και γίνεται νόμιμο. Οπότε και η έννοια νόμιμο/ παράνομο είναι πολύ σχετική.

Ακούω στην τηλεόραση υπουργούς να υπερηφανεύονται για το "Νομοθετικό τους έργο" και τρελαίνομαι!! Δεν ξέρουν ούτε να κρυφτούν.

Δικαστική εξουσία: Μεγάλος πόνος εδώ. Αυτά τα παιδιά (πρέπει πάλι να είναι άλλα από τα προηγούμενα, και ανεξάρτητα) κρίνουν αν η εκτελεστική εξουσία ακολουθεί τους νόμους. (Εντάξει κρίνει και εμάς αν ακολουθούμε τους νόμους). Τέλος πάντων: Κρίνει ων όλοι ακολουθούμε τους νόμους.

Υπάρχει μια λεπτή διαφορά: Εμείς οι πολλοί μπορούμε να κάνουμε ότι θέλουμε, αρκεί να μην απαγορεύεται από την νομοθεσία. Η εκτελεστική εξουσία για να κάνει κάτι πρέπει να επιτρέπεται ρητά από την νομοθεσία. Αν δηλαδή δεν το λέει κάποιος νόμος, ο Υπουργός δεν μπορεί να το κάνει.

Έχουμε εδώ πρόβλημα αν υπάρχει παραδικαστικό κύκλωμα. Έχουμε πρόβλημα αν υπάρχουν ομάδες (οργανώσεις) δικαστών που "πρόσκεινται" σε άλλους θεσμούς-οργανώσεις: εκκλησία, κόμματα, εμπόρους ναρκωτικών- Ζωνιανά κλπ.

Ενημέρωση: Κατά την άποψη μου πρέπει την ενημέρωση (τύπος, τηλεόραση, ραδιόφωνο, διαδίκτυο), να αντιμετωπίζεται ως ανεξάρτητη εξουσία. Δεν πρέπει τα παιδιά που παίζουν στις άλλες γειτονιές να έρχονται σ'αυτήν. Και δεν πρέπει να παρεμβαίνουν στον τρόπο που κάνουν την δουλειά τους.

Έχουμε πρόβλημα εδώ όταν η εκτελεστική εξουσία χρηματοδοτεί με φανερά ή κρυφά κονδύλια διάφορους κονδυλοφόρους.

---

Έχουμε πρόβλημα όταν όλοι αυτοί  αντιμετωπίζουν την εξουσία τους σαν εμπορεύσιμο αγαθό, ξεδιάντροπα και μπροστά στα μάτια μας.

Έχουμε πρόβλημα όταν λόγω της απαξίας, οι εκλεκτοί ανάμεσα μας δεν θέλουν να γίνουν πολιτικοί, βουλευτές, δικαστικοί, δημοσιογράφοι και γίνονται τα σαπάκια και οι άσχετοι.

---

Μετά από όλα τα προβλήματα μας ήρθε και ο καρκίνος! Οι ανεξάρτητες αρχές. Φτιάξανε ένα φορέα που νομοθετεί, αποφασίζει, εκτελεί, δικάζει και τα κάνει όλα μόνο του.

ΕΧΕΙ όλα τα προβλήματα της διαπλοκής που έχουν οι κανονικές εξουσίες (Δες: επιτροπή ανταγωνισμού), αλλά δεν εντάσσεται στο πλαίσιο του δημοκρατικού συμβιβασμού γιατί συγκεντρώνουν όλες τις εξουσίες στα χέρια τους.

Μέχρι στιγμής η δικαστική εξουσία παραμένει ισχυρότερη από τις ανεξάρτητες αρχές. Αλλά οι γελοίοι το παλεύουν. Δεν θα αργήσει η μαύρη ημέρα που θα είναι ισχυρότεροι από την δικαστική, εκτελεστική & την νομοθετική εξουσία μαζί.

2. Είναι "ανεξάρτητες".

Όπως κάθε δικτατορία, δεν έχει εξαρτήσεις από εμάς τους πολίτες.

Έχει όμως εξαρτήσεις από αυτούς (φυσικά πρόσωπα- όχι θεσμούς) που τους χάρισαν την καρέκλα. Δυστυχώς έχει αποδειχθεί στην πράξη, ότι όπου συγκεντρώνεται η εξουσία σε κάποια φυσικά πρόσωπα, η διαφθορά δεν αργεί να έρθει.

3. Είναι "οικονομικά ανεξάρτητες"

Το καλύτερο δε: Δεν χρηματοδοτούνται από τον προϋπολογισμό! Ποιος δικτατορίσκος θέλει να μοιραστεί την δικιά μας την μιζέρια? ΕΧΟΥΝ ΤΗΝ ΔΙΚΗ ΤΟΥΣ ΦΟΡΟΛΟΓΙΑ. Ναι, καλά ακούσατε (εντάξει διαβάσατε). Μας φορολογούν απ'ευθείας. Εμείς δεν έχουμε συντάξεις, δεν έχουμε μισθούς, δεν έχουμε υγεία, δεν έχουμε παιδεία, ΑΛΛΑ (!!): θα έχουμε ανεξάρτητες αρχές. Έχουν ανακαλύψει το κόλπο του υπέρ τρίτων και σε κάθε κίνηση που κάνουμε μας κόβουν και ένα παράβολο υπέρ της ανεξάρτητης αρχής.

Ομοιοπαθητική

Ολοι γνωρίζουμε ότι η Ομοιοπαθητική είναι απάτη και οι Ομοιοπαθητικοί απατεώνες. (Οσοι δεν το γνωρίζατε, το μάθατε μόλις!)

Το ερώτημα είναι πως μπορούμε να το αποδείξουμε, και πως μπορούμε να ξεχωρίζουμε την απάτη από μιά σοβαρή πρόταση.

Η απάντηση υπάρχει αλλά θέλει λίγο προσοχή για να την καταλάβουμε. Οταν την καταλάβουμε, θα μπορούμε να την χρησιμοποιήσουμε σαν εργαλείο για να ξεχωρήσουμε πολλές κομπίνες και απατεωνιές.

Πάμε:

Η επιστήμη βασίζεται σε κάτι που λέγεται πείραμα. Τι είναι αυτό?

Βασικά σημαίνει ότι η επιστήμη δέχεται ότι ο οποιοσδήποτε μπορεί να σηκώσει το χέρι του και να υποστηρίξει μιά θεωρία (π.χ. το δικό μου το ζουμί μπορεί να γιατρέψει την βλακεία).

Ο οποιοσδήποτε μπορεί να υποστηρίξει οτιδήποτε. Αν το κάνει, τότε έχει μιά υποχρέωση: Η θεωρία του να κάνει προβλέψεις που μπορούν να επαληθευθούν.

Από την στιγμή που σήκωσες το χέρι σου, θα έρθουν όλοι να σε ψάξουν. Αν είσαι καλός και οι προβλέψεις επαληθευθούν θα πάρεις το Nobel (Φυσικής, χημείας, ιατρικής).

Αν οι προβλέψεις δεν επαληθευθούν θα πρέπει να φτιάξεις τα δικά σου Nobel για να τα δώσεις στον εαυτό σου (Ομοιοποαθητική).

Πως επαληθεύονται οι προβλέψεις?

Υπάρχουν πολλοί τρόποι αλλά ο ποιός σκληρός και αντικειμενικός τρόπος για την Ιατρική και τις Κοινωνικές επιστήμες είναι αυτό που λέγεται "double blind experiment".

Θα το εξηγήσω με ένα παράδειγμα:

Παίρνουμε 100 βλάκες, τους χωρίζουμε σε δύο ομάδες των 50 χωρίς να τους πούμε σε ποιά ομάδα ανήκουν (blind). Στην μιά ομάδα δίνουμε το ζουμί. Στην άλλη ομάδα δίνουμε ένα άλλο ζουμί (του οποίου γνωρίζουμε τα αποτελέσματα).

Παίρνουμε 10 επιστήμονες ελεγκτές (κατά προτίμηση όχι βλάκες). Τους εξηγούμε το πείραμα, αλλά δεν δεν τους λέμε ποιοί βλάκες είναι στην κάθε ομάδα (double blind).

Οι ελεγκτές κάνουν τις μετρήσεις τους πριν το πείραμα, και μετά το πείραμα.

Καταγράφουν πόσο μεταβλήθηκε η βλακεία του καθένα.

Παραδίδουν την μελέτη τους.

Τότε (και μόνο τότε) αποκαλύπτεται ποιός ήταν στην κάθε ομάδα και γίνεται η σύγκριση. Αν το ζουμί μας έχει σημαντική διαφορά (δηλαδή έχει κάνει την δουλειά που υποστηρίζουμε ότι κάνει) από το άλλο ζουμί τότε είμαστε ωραίοι. Αλλιώς είμαστε λάθος.

Αν είμαστε λάθος πρέπει να το παραδεχθούμε, να το καταπιούμε, να περιμένουμε λίγο και να εμφανιστούμε με άλλη θεωρία. Αν συνεχίσουμε να υποστηρίζουμε τις απόψεις μας, είμαστε απατεώνες (ομοιοπαθητικοί).

Και πώς τότε οι ομοιοπαθητικοί θεραπεύουν τόσο κόσμο?

Εύκολο:

1. Κάνουν επιλογή. Δεν αναλαμβάνουν βαριές περιπτώσεις που ξέρουν ότι χρειάζεται γιατρό.
2. Οι αρρώστιες που αναλαμβάνουν συνήθως θεραπεύονται μόνες τους αρκεί ο ασθενής να μην κάνει σαχλαμάρες.

Δηλαδή οι γιατροί τα κάνουν όλα καλά και οι ομοιπαθητικοί όλα λάθος?

Οχι βέβαια! Αλλά για τους γιατρούς άλλη μέρα.

Ασφαλιστικό

Αγανακτώ.
Ακούω όλους αυτούς του σαχλαμάρες να μιλάνε για το ασφαλιστικό και αγανακτώ!
Ολη η ιστορία είναι βέβαια το χρήμα.
Το ασφαλιστικό (συνταξιοδοτικό) είναι σχετικά εύκολο να λυθεί. Δεν λύνεται γιατί κανείς δεν ασχολείται με αυτό.
Όλοι (όσοι έχουν την κουτάλα) ασχολούνται πως να φάνε τα λεφτά των πολλών.
Είναι πράγματι τόσο εύκολο να λυθεί το ασφαλιστικό?
Ναι, βέβαια!! Ακολουθήστε λίγο την σκέψη μου:
Η σύνταξη δεν πρέπει υπολογίζεται με βάση τον μισθό του τελευταίου έτους (σε παρακαλεί να εξαπατήσεις το σύστημα), δεν πρέπει να υπολογίζεται με βάση τον μισθό της τελευταίας πενταετίας (το μάθαν το κόλπο πολλοί, και το κάναμε ποιο δύσκολο ώστε να τρώνε μόνο τα δικά μας παιδιά).
Η σύνταξη πρέπει να υπολογίζεται με βάση το ΣΥΝΟΛΟ των ασφαλίστρων που κατέβαλε ο κάθε εργαζόμενος.
Με τον τρόπο αυτό δεν μένει περίσσευμα για τα λαμόγια. Οι εισφορές λειτουργούν σαν καταθέσεις και ο κάθε ασφαλισμένος γνωρίζει ανα πάσα στιγμή πόση συρμαγιά έχει μαζέψει και σε πόση σύνταξη αυτό αναλογεί.
Τα ασφάλιστρα βέβαια τοκίζονται. Δεν αθροίζονται απλώς τα ασφάλιστρα που κατέβαλε κάποιος πριν 40 χρόνια με τα ασφάλιστρα που κατέβαλε σήμερα. Τα χρήματα στο ταμείο τοκίζονται και αποδίδουν.
Ο ασφαλισμένος μπορεί ανά πάσα στιγμή να πάρει το κεφάλαιο του από ένα ταμείο και να το πάει σε άλλο. Με ελεύθερη επιλογή. (Θα πρέπει βέβαια να καταβάλει ένα μικρό ποσό για έξοδα μεταφοράς ~€50-€100). Ετσι αν σε ένα ταμείο τα λεφτά δεν αποδίδουν, να μπορεί να τα πάει σε άλλο που έχει καλύτερη οργάνωση και είναι καλύτερα στελεχωμένο.
Η διοίκηση των ταμείων εκλέγεται με ψηφοφορία των ασφαλισμένων (μετόχων). Οχι από τρίτους.
Το κράτος βάζει από την φορολογία (ανακατανομή εισοδήματος) ένα € για κάθε € που καταβάλει ο εργαζόμενος. Είναι ο μόνος (και απλούστατος) τρόπος να πάψει η βλακεία που λέγεται εισφοροδιαφυγή. Μετά θα παρακαλάμε να υπάρχουν βλάκες που δεν πληρώνουν ασφάλιστρα ώστε να χάνουν την δική μας συμμετοχή. Μη ξεχνάτε ότι το κράτος είμαστε εμείς. Οταν λέμε ότι θα πληρώσει το κράτος, δεν εννούμε ότι θα πληρώσουν οι πολιτικοί. Εννοούμε ότι θα πληρώσουμε εμείς.
Να πάψει το έγκλημα που λέγεται κατ'ευφημισμό "αλληλεγγύη των γενεών". Στην πραγματικότητα είναι μια φοβερή ιστορία που παίρνουμε συντάξεις χρεώνοντας τα παιδιά μας. Ποιος άνθρωπος στα λογικά του θέλει να χρεώνει τα παιδιά του? Άμα είναι να τα πουλήσουμε σκλαβάκια να τα βγάλουμε μαζεμένα τα λεφτά. Δεν είναι κάτι διαφορετικό!!
Την επόμενη φορά που κάποιος σας μιλήση για "αλληλεγγύη των γενεών" να τον φτύσετε κατάμουτρα. Σας κοροϊδεύει.
Ο καθένας μπορεί να βγεί στην σύνταξη σε όποια ηλικία θέλει. Τι 40, τι 50, τι 60. Η σύνταξη εξαρτάται από το ποσό που έχει μαζεψει και από την ηλικία συνταξιοδότησης (όσο νεώτερος τόσο μικρότερη σύνταξη). Ενας αναλογιστής μπορεί εύκολα να υπολογίσει την σωστή αναλογία.
Οι συντάξεις αναπροσαρμόζονται σύμφωνα με τον πληθωρισμό. Πρέπει να έχουν σταθερή αξία, και αυτός είναι ο μόνος τρόπος.
Ο συνταξιούχος δεν μπορεί να δουλέψει. Μπορεί όμως να επανέλθει στην εργασία συνεχίζοντας να καταβάλλει εισφορές και αυξάνοντας το κεφάλαιο του.
Υπάρχει ένα ελάχιστο και ένα μέγιστο ποσό ασφαλίστρων που πρέπει να καταβάλλει κάποιος μηνιαία για να εργάζεται.
Δεν έχουν πλέον νόημα οι πρόωρες συντάξεις. Αν κάποιος έχει κάποιο ατύχημα και δεν μπορεί να εργαστεί, το σύστημα να προβλέψει ασφάλιση ατυχήματος από ιδιωτικές ασφαλιστικές ώστε να καλυφθούν αυτές οι περιπτώσεις και να πάψει η ιστορία που υπάρχουν περιοχές της χώρας μας με 70% ανάπηρους συνταξιούχους.
Δεν έχουν πλέον νόημα τα βαρέα/ανθυγιεινά. Απλώς, αυτές οι δουλειές πληρώνονται καλύτερα και οι εργαζόμενοι (αν θέλουν) πληρώνουν μεγαλύτερες εισφορές ώστε να βγούν ταχύτερα στην σύνταξη.

---

Αφού είναι όλα τόσο απλά γιατί δεν το σκέφτηκε κανείς μέχρι τώρα?
Τόπαμε στην αρχή:
Ολοι το έχουν σκεφτεί. Ετσι όμως δεν μένει περίσσευμα για την κουτάλα, τα ρουσφέτια, τους πολιτικούς, τους συνδικαλιστές, τα λαμόγια.
Τα λεφτά είναι ιδιοκτησία των ασφαλισμένων, ξέρουν ανα πάσα στιγμή πόσα έχουν μαζέψει και αν βάλει κανείς χέρι θα περάσει πολύ άσχημα.
Δεν είναι πλεον το διάχυτο σκάνδαλο των ομολόγων (ή των όποιων ομολόγων). Τώρα θα είναι τα συγκεκριμένα €63.475 που μάζευε 20 χρόνια ο συγκεκριμένος εργάτης. Δεν είναι εύκολο να του στείλεις ένα χαρτί και να του πεις "συγγνώμη".
Δεν είναι εύκολο να μοιράζουν συντάξεις σε διαφόρους (συνδικαλιστές, πολιτικούς, δημαρχαίους και εγώ δεν ξέρω τι άλλο).