Τα μέτρα της Ευροζώνης και το πιστόλι στο τραπέζι

Οι Ευρωπαίοι πήραν επιτέλους τα μέτρα που έπρεπε.
Οι Έλληνες πανηγυρίζουν και η ζωή συνεχίζεται.

Τί όμως έγινε πραγματικά? Ήταν ένας "έντιμος" συμβιβασμός? Ήταν μια δήλωση της Ευρωζώνης ότι θα μας καλύψει όταν το χρειαστούμε?

Τίποτα από όλα αυτά.
Η μεγαλύτερη είδηση ήταν ότι η μεγάλη καταστροφή, που κανείς (εκτός από τους γνωστούς-αγνώστους) δεν γνώριζε, ήταν ότι το Τραπεζικό σύστημα της χώρας ήταν στα πρόθυρα της καταστροφής. Η Κεντρική Ευρωπαϊκή Τράπεζα θα σταματούσε να δέχεται τα ομόλογα του Ελληνικού Δημοσίου (ως αναξιόπιστα) για ενέχυρο, με αποτέλεσμα να σταματούσε η χρηματοδότηση των Τραπεζών.

Τώρα δήλωσαν ότι μας δίνουν παράταση για άλλο ένα χρόνο, υπό τον όρο ότι δεν θα υποβιβασθούν άλλο και με υψηλότερα επιτόκια και μικρότερα ποσά δανεισμού. Το σημαντικό είναι ότι δεν θα υπάρχει παύση πληρωμών για τις Τράπεζες για ένα χρόνο ακόμη.

Πάμε τώρα για το Ελληνικό Κράτος. Τί πήρε?
Τίποτε.
Όταν η κατάσταση φτάσει στο αμήν (πολύ μεγάλα επιτόκια, αδυναμία δανεισμού κ.λπ.) τότε:

  • Παρακαλάμε τους Ευρωζωνούχους.
  • Αυτοί συσκέπτονται και αν συμφωνήσουν όλοι (απαξάπαντες) μας στέλνουν στο Νομισματικό Ταμείο (στο οποίο μπορούσαμε να πάμε και μόνοι μας).
  • Το Νομισματικό Ταμείο μας διατάσσει να πάρουμε διάφορα μέτρα (ορισμένοι αστείοι νομίζουν ότι  η Ευρωζώνη έχει την δυνατότητα να πάρει αποφάσεις για το τι θα κάνει το ΔΝΤ, και λένε ότι δεν θα ζητήσει μέτρα) τα οποία εμείς υλοποιούμε.
  • Το ΔΝΤ μας δίνει δάνειο με καλό επιτόκιο.
  • Οι της Ευρωζώνης μας δίνουν δάνειο στο διπλάσιο αυτού που μας έδωσε το ΔΝΤ αλλά για καμμία περίπτωση πάνω από ~15 μύρια και με χειρότερο επιτόκιο.
Η κυβέρνηση ενθουσιάστηκε! Γιατί??
Πολύ απλά, διότι τις προηγούμενες ημέρες μίλαγε για απελπιστική κατάσταση, κερδοσκόπους κ.λπ. με αποτέλεσμα όλος ο κόσμος να τρέχει στις Τράπεζες και να παίρνει ό,τι λεφτά του έχουν μείνει. Η κυβέρνηση δεν είχε άλλη επιλογή από το να είναι ενθουσιασμένη.

Τελικά μια τρύπα στο νερό??

2.5%: 
Αν το spread είναι πάνω από 250 μονάδες (2.5%) τότε κάναμε μια τρύπα στο νερό και πρέπει να προσφύγουμε στο ΔΝΤ το ταχύτερο δυνατό.
Αν είναι κάτω από 250 μονάδες τότε οι αγορές εκτίμησαν το κύρος του Έλληνα πρωθυπουργού και πιστεύουν ότι θα βάλει επιτέλους το διαβατήριο στην συρτάρι και θα ασχοληθεί με αυτά για τα οποία τον εκλέξαμε. Την διακυβέρνηση της ρημάδας της χώρας.

Τελικά οι Έλληνες για δεύτερη φορά εκλέγουν πρωθυπουργό που ΔΕΝ θέλει να κυβερνήσει. Ο Καραμάν Αλής στην Ραφήνα και ο Παπά Ανδρέας οπουδήποτε αλλού εκτός Ελλάδος.
Μήπως δεν την θέλουμε και εμείς αυτή την χώρα αλλά δεν το ξέρουμε??



Ευρώ δραχμή και μνα

Αφού θα μας διώξουν από το € πως θα το λέμε το νόμισμα μας?
Μήπως "Ελληνικό Ευρώ";
 Ίσως να το λέγαμε Μνα αλλά αυτό κάνει κακή συνήχηση.

Θα μου πείτε βέβαια ότι έτσι που κάναμε το νόμισμα μας η Μνα είναι το καλύτερο όνομα ("σα μνα έγινε").

Τί άλλες επιλογές έχουμε? (ιστορικά πάντα, γιατί δεν το βλέπω ότι έχουμε καμμία επιλογή...)

1 τάλαντο (~26 kgr) =   60 μνες =       600 δραχμές = 360,000 οβολούς = 2,880,000 χαλκούς
1 μνα        (~433gr)  = 100 δραχμές = 600 οβολούς = 4800 χαλκούς
1 δραχμή (~4.3gr) =   6 οβολούς =  48 χαλκούς
1 οβολός (~0.717gr) =   8 χαλκούς (0.09gr)


τάλαντομναδραχμήοβολόςχαλκός
26 kgr433gr4.3gr0.717gr0.09gr
160600360,0002,880,000
11006004,800
1648
18

Στην αρχαία Ελλάδα τα νομίσματα δεν ήταν χαρτιά χωρίς αξία όπως σήμερα.
Ήταν μονάδες βάρους:
"Μία ασημένια μνα", "Δύο χρυσές δραχμές" κ.λπ.
Έτσι δεν υπήρχε πληθωρισμός (φαντάζεστε το κιλό να γίνει 700 γραμμάρια??). Το μεροκάματο του ανειδίκευτου ήταν κάπου μισή δραχμή. Ένας γιατρός μπορεί να έβγαζε και 6 δρχ/μέρα .
Τί έπαιρναν με αυτά?

  • 1 φρατζόλα ψωμί:1 οβολός:
  • αρνάκι γάλακτος: 8 δραχμές
  • ζευγάρι παπούτσια: 10 δραχμές
  • σπίτι (ολάκερο): 500-1000 δρχ
  • σκλάβα (το είχατε ξεχάσει, ε!!): 200 δραχμές (οι σκλάβοι κάτι παραπάνω)


Ας έρθουμε τώρα στα δικά μας. Από τα παραπάνω τώρα αποκλείονται:
  • Η δραχμή: Το έργο το έχουμε ξαναδεί και δεν τελειώνει ωραία.
  • Το τάλαντο: Δεν νομίζω ότι υπάρχει στην σύγχρονη Ελλάδα (ίσως το ατάλαντο...)
  • Η μνα: Θα ταίριαζε όπως είπαμε αλλά άσε καλύτερα...
Τί μένει? Μα, ο οβολός. Είναι το κατάλληλο νόμισμα για το κράτος που έστειλε τον αρχηγό του σε περιοδεία, να ζητιανεύει σε όλες τις ηπείρους της οικουμένης (πλην Αφρικής).


Ιθαγένεια στους Μετανάστες

Μεγάλο μπέρδεμα γίνεται με τους μετανάστες και την Ιθαγένεια. Δικαιούνται τα παιδιά των μεταναστών να παίρνουν ιθαγένεια? Δικαιούνται οι μετανάστες μετά από λίγα χρόνια να παίρνουν ιθαγένεια?

Ας δούμε τα πράγματα ψύχραιμα. Η απάντηση είναι καταρχήν ΟΧΙ.
Δεν υπάρχει τέτοιο δικαίωμα. Δεν προκύπτει από πουθενά και δεν θεωρείται αυτονόητο σε καμία χώρα. Είναι επιλογή κάθε χώρας αν και πως θα δίνει ιθαγένεια σε μετανάστες.

Σημαντική παράμετρος στην απόδοση της ιθαγένειας είναι η έννοια του έθνους:
Έθνος είναι μια ομάδα ανθρώπων που έχουν (ή νομίζουν ότι έχουν) κοινή ιστορία, γλώσσα, πολιτισμό.
Οι άνθρωποι που ανήκουν σε ένα έθνος έχουν συνήθως την εντύπωση ότι έχουν κοινά γονίδια, αλλά αυτό σπανίως ισχύει. Για να ισχύει αυτό θα πρέπει το έθνος να υπήρξε απομονωμένο για πολλές χιλιετίες.

Οι χώρες λοιπόν, δεν έχουν ενιαία πολιτική στο θέμα της ιθαγένειας. Χωρίζονται σε διάφορες κατηγορίες.
Αυτοκρατορίες (Περσική, Ρωμαϊκή, Βυζαντινή, Οθωμανική, Βρετανική κλπ).
Οι αυτοκρατορίες αποτελούνται από πολλά έθνη. Είναι λοιπόν σημαντικό γι'αυτές να υποτονιστεί η έννοια του έθνους και να υπερτονιστούν άλλες έννοιες όπως: "πολίτης της αυτοκρατορίας", θρησκεία, αυτοκράτορας-βασιλεύς κλπ.
Οι αυτοκρατορίες θα πολεμήσουν τα έθνη με όσα μέσα διαθέτουν γιατί είναι ο σπόρος της καταστροφής τους.
Οι αυτοκρατορίες θα δώσουν την ιθαγένεια σχεδόν αυτόματα σε όποιον βρεθεί στα εδάφη τους και με χαρά αν στα εδάφη αυτά ζει άλλο έθνος. Οι αυτοκρατορίες θα αναμίξουν, μετακινήσουν έθνη ώστε να μειωθεί ο κίνδυνος.
Τέλος αν δεν μπορούν να κάνουν κάτι άλλο, θα τα εξοντώσουν.
Πολυεθνικά κράτη (Αγγλία, Βέλγιο, Ρωσία, Κύπρος, Ισπανία, Ιράκ κλπ).
Αν μπορούν να αγνοήσουν τα έθνη που εμπεριέχονται, τότε το κάνουν. Τα ονομάζουν μειονότητες, ή Τούρκους των ορέων (κούρδοι) και προσπαθούν να τους αφομοιώσουν στην κυρίαρχη εθνότητα.
Η πολιτική για τους μετανάστες ποικίλει. Σίγουρα δεν δέχονται μετανάστες κοινής εθνικής καταγωγής με τις υποτελείς εθνότητες, αλλά δέχονται συνήθως τον οποιοδήποτε άλλον θέλει να εγκατασταθεί στα εδάφη των εθνοτήτων αυτών.
Τα κράτη αυτά σπανίως έως ποτέ δεν παραμένουν ενωμένα: Αγγλία-Ιρλανδία, Κύπρος, Γιουγκοσλαβία, Τσεχοσλοβακία κλπ
Κράτη σχηματισμένα από μετανάστευση (ΗΠΑ, Καναδάς, Αυστραλία, Ν. Ζηλανδία).
Τα κράτη αυτά κάνουν μεγάλη προσπάθεια να δημιουργήσουν έθνος (The birth of a Nation). Δυστυχώς τα έθνη δεν γίνονται κατά παραγγελία. Είναι δύσκολη ιστορία και παίρνει εκατοντάδες χρόνια αν όχι χιλιάδες.
Οι χώρες αυτές δέχονται μετανάστες και δίνουν την ιθαγένεια σχετικά εύκολα αλλά με κανόνες. Μόνο αν τους συμφέρει και μόνο σε ανθρώπους που χρειάζονται. Επιχειρηματίες, μορφωμένους, δυναμικούς ανθρώπους. 
Εθνικά κράτη (Γαλλία, Γερμανία, Τσεχία).
Είναι πολύ δύσκολο για κάποιον να πάρει ιθαγένεια σε εθνικό κράτος. Συνήθως προσπαθούν να συντηρήσουν την ομοιογένεια ως κόρη οφθαλμού. Ορισμένα έχουν κάνει την μαλακία στο παρελθόν για διάφορους λόγους (Γαλλία: αυτοκρατορία, Γερμανία: 2ος παγκόσμιος...) και το πληρώνουν ακριβά.
Η κοινή πολιτική όλων είναι να παίρνουν ένα μικρό σχετικά αριθμό μεταναστών οι οποίοι να μπορούν να αφομοιωθούν χωρίς να γκετοποιούνται και να δημιουργούν περιθωριακές ομάδες αντίθετες με την κυρίαρχη εθνότητα και κυρίως να μην δημιουργούν ξεχωριστά έθνη.
Αν αποτύχουν στην πολιτική της αφομοίωσης τότε είναι μαθηματικά βέβαιο ότι οι επόμενες γενιές θα γνωρίσουν τον πόλεμο και την δυστυχία.
Μαλακισμένα κράτη (Ελλάδα)
Πρόκειται για Εθνικά κράτη που οι πρόγονοι τους άφησαν ένα αρκετά ομοιογενή πληθυσμό και παρόλα αυτά κατάφεραν:
Πάνω που είχαν ενοποιήσει όλα τα εδάφη που κατοικούσαν πληθυσμοί του έθνους τους, να βάλουν αρχηγό (βασιλιά) ένα γελοίο ξένο που έκρινε ότι ήθελε και τα εδάφη που κατοικούσαν άλλα έθνη με αποτέλεσμα να καταστραφούν.
Να χωριστούν στα δύο και να πολεμήσουν μεταξύ τους γιατί το μεγαλύτερο ποσοστό του πληθυσμού οραματίστηκε να κάνει τη χώρα κάτι σαν την Αλβανία του Χότζα.
Να χρεώσουν τα παιδιά και τα εγγόνια τους για να καλοπερνούν και να θυμώνουν με τους δανειστές τους γιατί δεν συνεχίζουν να τους δανείζουν επ' άπειρον.

Τα μαλακισμένα λοιπόν, κράτη έχουν την εντύπωση ότι είναι αυτοκρατορίες (ενώ στην πραγματικότητα είναι απλώς μαλάκες). Ετοιμάζονται να δώσουν ιθαγένεια σε πληθυσμούς με ελάχιστη πιθανότητα αφομοίωσης γιατί είναι τελείως ξένοι με την δική τους αντίληψη (αν και δεν είναι πάντα κακό αυτό, στην συγκεκριμένη περίπτωση είναι).
Τα παιδιά εκτός από το να επιστρέφουν τα χρέη των πατεράδων τους (και των μανάδων) θα πρέπει ταυτόχρονα να αντιμετωπίζουν εσωτερικές εχθρικές μειονότητες που θα συντάσσονται ευκολότερα με τους παραδοσιακούς εχθρούς (μουσουλμάνους).


Εν ολίγοις: Οι μουσουλμάνοι που θα πάρουν την ιθαγένεια ΔΕΝ θα αφομοιωθούν ΠΟΤΕ. Σε κάποια χρόνια η Ελλάδα θα γίνει κάτι σαν την Βοσνία - Ερζεγοβίνη και οι Έλληνες ηγέτες θα είναι στα δικαστήρια σαν το Κάρατζιτς.

Οι κερδοσκόποι και η βοήθεια

Αγανακτούμε όλοι που βλέπουμε τους κερδοσκόπους να εκμεταλλεύονται την χώρα μας στις δυσκολίες τους και δεν μπορούμε να καταλάβουμε γιατί οι Ευρωπαίοι δεν μας βοηθάνε στην δύσκολη στιγμή μας. Και κυρίως δεν καταλαβαίνουμε γιατί οι Γερμανοί έχουν αντιρρήσεις και δεν αφήνουν τους άλλους Ευρωπαίους να μας βοηθήσουν!


  • Έτσι και εμείς θα αποφασίσουμε να αγνοήσουμε τους κερδοσκόπους και να δανειζόμαστε μόνο από τους καλούς δανειστές (αυτούς που δεν ενδιαφέρονται για το κέρδος). 
  • Επίσης θα το κρατήσουμε για την κακή συμπεριφορά των Γερμανών και την επόμενη φορά που θα είναι αυτοί σε δύσκολη θέση και ζητήσουν βοήθεια, τότε εμείς δεν θα τους την δώσουμε. 
  • Τέλος θα πάρουμε βοήθεια από τους άλλους (καλούς) Ευρωπαίους (Γάλλους κλπ) και όχι τους κακούς Γερμανούς.


Ή μήπως δεν είναι ακριβώς έτσι???

Σε όλο τον κόσμο έχει στηθεί ένας μηχανισμός που όλα τα κράτη δανείζονται όταν χρειάζονται κεφάλαια.   Ο μηχανισμός αυτός είναι κατανεμημένος (συμμετέχουν όλοι από παντού για να δανείζουν και να δανείζονται - αυτός που χρωστάει σήμερα τα περισσότερα είναι η ΗΠΑ ~$14 τρις) και έχει μια απλή λογική:

  • Όποιος κάνει μαλακίες πληρώνει μεγαλύτερο επιτόκιο. 
  • Όποιος δανείζεται για να κάνει την καλύτερη Eurovision στην χώρα του πληρώνει μεγαλύτερο επιτόκιο.
  •  Όποια κυβέρνηση με το που αναλαμβάνει σε μια καταχρεωμένη χώρα δίνει "επίδομα αλληλεγγύης" σε όλους τους φοροφυγάδες (αυτούς που η φορολογική δήλωση τους έχει μικρά ποσά) πληρώνει μεγάλο επιτόκιο. 
  • Όποια κυβέρνηση σε μια χώρα που δεν παράγει αυτοκίνητα, δίνει κίνητρα για καινούργια και μεγάλα αυτοκίνητα πληρώνει μεγαλύτερο επιτόκιο. 
  • Όποιος είναι σοβαρός και δανείζεται για να επενδύσει στην ανάπτυξη του πληρώνει μικρότερο επιτόκιο.
  • Όποιος χρωστάει λίγα πληρώνει λίγα.

Ερχόμαστε λοιπόν ως Έλληνες και ζητάμε το πολύ απλό:
"Εμείς θα συνεχίσουμε να κάνουμε μαλακίες αλλά αντίθετα με τους άλλους μαλάκες θέλουμε χαμηλά επιτόκια". Ή τέλος πάντων να έχουμε τα επιτόκια που έχουν οι άλλοι Ευρωπαίοι που είναι λιγότερο μαλάκες.

Πολλές ευρωπαϊκές χώρες κάνουν και αυτές την μαλακία τους όποτε τους προκύπτει. Σκέφτονται λοιπόν: Να ζητήσουμε από την Γερμανία να βοηθήσει την Ελλάδα ώστε να μπορούμε και εμείς να ζητήσουμε αμέσως μετά βοήθεια.
Είναι βέβαια προφανές ότι όλοι θέλουν να βοηθήσουν την Ελλάδα αφού η Γερμανία θα βάλει το χέρι στην τσέπη και όχι οι ίδιοι.
Είναι βέβαια προφανές ότι οι Γερμανοί δεν θέλουν να ακούσουν για βοήθεια αφού αυτό θα σημαίνει ότι έτσι ανοίγουν τους ασκούς του Αιόλου.

Οι βολευτές να γίνουν 200

Με χαρά είδαμε ότι η Κυβέρνηση αποφάσισε να πληρώσουν την κρίση όλοι όσοι δεν φταίνε.
Κόβει μισθούς, κόβει επιδόματα, κόβει τα πάντα για όλους εκτός από τους υπεύθυνους.

Υπεύθυνοι δε, είναι οι ΠΟΛΙΤΙΚΟΙ.

Μην ακούτε κανένα να λέει μαλακίες περί εχόντων και κατεχόντων, περί πλουσίων, περί επιχειρήσεων και επιχειρηματιών. Αυτουνών η δουλειά τους είναι να βγάζουν δικό τους χρήμα. Δεν είναι να φυλάνε και να διαχειρίζονται το δικό μας. Δεν τους διάλεξε κάποιος για να αποφασίζουν, να διορίζουν, να επιλέγουν, να νομοθετούν, να γαμάνε και να δέρνουν.
Όποιος σας μιλάει γι'αυτούς προσπαθεί να θολώσει τα νερά.

Υπεύθυνοι είναι ΜΟΝΟ οι ΠΟΛΙΤΙΚΟΙ.

Ο λόγος που ζήτησαν και τους βγάλαμε εκεί, είναι για να προστατεύουν και να διοικούν αυτή την χώρα και τα λεφτά μας. Ούτως ή άλλως μας κοστίζουν πάνω από €60.000 το μήνα ο κάθε άχρηστος.
Μην ακούτε σαχλαμάρες για €7.000 τον μήνα). Ο προϋπολογισμός της βουλής είναι 220 μύρια χωρίς να βάλουμε το κόστος των διάφορων αποσπασμένων, των αυτοκινήτων τους κλπ.
Στην πραγματικότητα ο κάθε άχρηστος μας κοστίζει τουλάχιστον €100.000 το μήνα.

Πριν λοιπόν αποδεχθούμε τα μέτρα τους, πριν αρχίσουμε να ζητάμε αποδείξεις, πριν δεχθούμε να πληρώνουμε τους νέους φόρους, να δούμε το μόνο μέτρο που σημαίνει ότι αρχίζουν από τους υπεύθυνους, τους πολιτικούς:

Να μειώσουν τον αριθμό των βουλευτών στους 200.