Αρκετά έχω ακούσει για την περίφημη ακρίβεια ώστε να αγανακτήσω.
Πρώτα από όλα: ο όρος "ακρίβεια" είναι πονηρός. Γιατί είναι ποιοτικός, μη ελέγξιμος. Βολεύει όλους (πολιτικούς, συνδικαλιστές, στελέχη ελεγκτικών μηχανισμών κλπ), αλλά δεν βολεύει εμάς.
Δυστυχώς οι λέξεις έχουν σημασία. Πρώτα κλέβουν τις λέξεις μας και μετά εμάς. Χωρίς τις κατάλληλες λέξεις δεν μπορούμε να αντισταθούμε. Οι λέξεις είναι όπλα.
Οι κατάλληλες λέξεις είναι ποσοτικές. Μας επιτρέπουν να συγκρίνουμε το χθες με το σήμερα, τον Καραμανλή με τον Σημίτη, τον ένοχο με τον αθώο, τον ικανό με τον ανίκανο.
Συκοφαντούν τις σωστές λέξεις, τις μετρήσιμες.
1) Πληθωρισμός: Βάζουμε μιά σειρά από προϊόντα με κάποιο συντελεστή και βγάζουμε έναν αριθμό. Συγκρίνουμε αυτόν τον αριθμό με τον προηγούμενο μήνα και βρίσκουμε πόσο αυξήθηκε το κόστος διαβίωσης.
Πλεονεκτήματα: Είναι αντικειμενικός δείκτης. Τον χρησιμοποιεί όλος ο κόσμος και οποιαδήποτε κομπίνα φαίνεται εύκολα. Περιλαμβάνει πολλά προϊόντα και έχει την τάση να εξομαλύνει διαφορές. Αν πέφτουν οι τηλεοράσεις και ακριβαίνουν τα μαρούλια έρχεται μία η άλλη. Τα λεφτά που γλυτώνουμε από τις τηλεοράσεις τα ξοδεύουμε στα μαρούλια. Διαφορετικά έχουμε την τάση να εστιαζόμαστε σ' αυτά που ακριβαίνουν και να ξεχνάμε αυτά που φτηναίνουν.
Μειονεκτήματα: Οι πολιτικοί προτιμούν να βάζουν στον πληθωρισμό τα προϊόντα που φτηναίνουν και να βγάζουν τα προϊόντα που ακριβαίνουν. Ετσι έχουν την δυνατότητα να παρουσιάζουν μικρούς εξωπραγματικούς πληθωρισμούς. Παρ' όλα αυτά, ο πληθωρισμός είναι ο καλύτερος δείκτης που έχουμε.
2) Το καλάθι της νοικοκυράς. Ακριβώς τα ίδια με τον πληθωρισμό μόνο που έχει μόνο είδη διατροφής.
Πλεονεκτήματα: Οι κυβερνώντες μπορούν να κάνουν λιγότερα παιχνίδια.
Μειονεκτήματα: Καλό είναι να είναι φτηνό το φαί, αλλά με ενδιαφέρει και το νοίκι, και το ρεύμα, και το νερό, και ο ΟΤΕ, και η ΔΕΗ, και το κόστος του κινητού και τα διόδια και το Μετρό και το κόστος της καινούργιας τηλεόρασης και του καινούργιου αυτοκίνητου κλπ. Δηλ. σε ένα λαό υπέρβαρων και παραταϊσμένων (ναι, για σένα και για μένα μιλάω) είναι λίγο μαλακία να ανάγουμε το φαγητό σε υπέρτατο αγαθό. Ελπίζω ότι και εσείς γελάτε με την καρδιά σας (το γέλιο παρατείνει την ζωή) όταν βλέπετε αυτούς τους χοντρούς-χοντρές στην τηλεόραση να φωνασκούν για την μαύρη πείνα που τους δέρνει.
3) Ο δείκτης τιμών πολιτικών-συνδικαλιστών. Έχουμε μήπως προσέξει ότι οι πολιτικοί-συνδικαλιστές μας παίρνουν τουλάχιστον το 80% του εισοδήματος μας (εισφορές, φόρος εισοδήματος, ΦΠΑ, ΟΤΕ, ΔΕΗ, ΕΥΔΑΠ, φόρος στα καύσιμα, εισιτήρια λεωφορείων, Μετρό, ηλεκτρικού, διόδια, και εγώ δεν ξέρω τι άλλο...)??? Έχετε προσέξει τις ετήσιες αυξήσεις στα έξοδα τους? (ε, τί θέλετε, κλέφτες θα γίνουν τα παιδιά?!?). Η ελάχιστη ετήσια αύξηση είναι τρείς φορές ο ετήσιος πληθωρισμός και φτάνει πολλές φορές σε δυσθεώρητα ύψη.
Πλεονεκτήματα: Μας δείχνει (τουλάχιστον στην σημερινή Ελλάδα) που οφείλεται η "ακρίβεια".
Μειονεκτήματα: Είμαστε αφελείς, και οπαδοί της φάρας των πολιτικών-συνδικαλιστών και όσο και να μας κλέβουν εμείς τους αγαπάμε (ναι, βέβαια, ο δικός μας είναι ο καλός-η. Ο άλλος είναι ο κλέφτης, ψεύτης).
Όλοι αυτοί οι δείκτες τι θα μας δείξουν? Ότι έχουμε πρόβλημα.
Τώρα ερχόμαστε στο ωραίο. Έρχονται οι δημοσιογράφοι (αλήτες - πουλημένοι) οι πολιτικοί, οι συνδικαλιστές να μας προτείνουν τί ?!?!
Να κάνουμε ότι έκανε ο Τσαουσέσκου στην Ρουμανία, ο Χότζα στην Αλβανία, ο Μπέζνιεφ στην Σοβιετία. Να βγάλουμε και άλλους διεφθαρμένους στους δρόμους να παίρνουν φακελάκια από τα μαγαζιά και τις επιχειρήσεις γιατί το περιθώριο κέρδους είναι μεγαλύτερο από αυτό που θα ήθελε ο δικός μας Τσαουσέσκος.
Μπράβο ρε.
Αν έχετε και άλλες τέτοιες ιδέες να μας τις πείτε, γιατί δυσκολευόμαστε να τις σκεφτούμε μόνοι μας (έχουμε αυτή την δυσκολία...)
Και τι θα κάνουμε? Θα τους αφήσουμε αυτούς τους άθλιους ανεξέλεγκτους??
Πρώτα θα πρέπει να ξεκινήσουμε από εκεί που είναι το πραγματικό και κύριο πρόβλημα. Τι να τα κάνω τα παντζάρια αν μου διπλασιάσεις ρεύμα, τηλέφωνο, νερό, εισιτήρια, διόδια?? Δεν με νοιάζουν τα παντζάρια. Ορκίζομαι να μην ξαναφάω παντζάρια αν οι πολιτικοί-συνδικαλιστές κάνουν αυξήσεις κάτω από τον πληθωρισμό.
Αν τώρα εσείς πιστεύετε ότι το πραγματικό πρόβλημα είναι τα παντζάρια, και ότι μ' αυτά θα σωθούμε, πάλι η λύση δεν είναι να βάλουμε ένα χωροφύλακα πίσω από κάθε παντζαρολόγο. Μακριά από τους όποιους διεφθαρμένους ελεγκτές. Όχι άλλα φακελάκια. Δεν βαρεθήκατε πια??
Η λύση είναι να δουλέψει ο ανταγωνισμός. Οι πολιτικοί να εξασφαλίσουν ότι ο ανταγωνισμός δουλεύει παντού (και στα παντζάρια αφού τα θεωρείτε τόσο σπουδαία). Εγώ βέβαια θα τον ξεκίναγα από αλλού.
Θα ήθελα οι μηχανικοί (όπως εγώ) να μην έχουν fix τιμές. Να μπορώ να βρω ένα νέο μηχανικό χωρίς εμπειρία που να δουλεύει με χαμηλότερες τιμές για μια δουλειά χωρίς απαιτήσεις και ένα ακριβό και έμπειρο μηχανικό για μια δουλειά σημαντική.
Θα ήθελα να μην είμαι υποχρεωμένος να πληρώνω τους δικηγόρους, χωρίς να τους χρειάζομαι, ότι δουλειά και να κάνω. Μόλις βγω από το σπίτι αρχίζω να πληρώνω για το ρημάδι ταμείο των δικηγόρων. Δεν θέλω. Μπορώ????
Θα ήθελα οι συμβολαιογράφοι να μην έχουν προσυμφωνημένη τιμή και να μπορώ να πάρω μια προσφορά από δύο τρείς συμβολαιογράφους, και αν είναι η ίδια να τους καταγγείλω στο Υπουργείο Εμπορίου (όχι στην "Ανεξάρτητη Αρχή" Ανταγωνισμού βέβαια). Πρόσφατα πλήρωσα €600 για 2 ώρες δουλειά της γραμματικιάς του συμβολαιογράφου (το αστείο ήταν ότι επρόκειτο για ένα συμβόλαιο που έκανα εγώ με τον εαυτό μου γιατί κάποιος φωστήρας του δημοσίου έτσι αποφάσισε). Όταν βλέπω συμβολαιογραφείο αλλάζω πεζοδρόμιο -τρόμος με έχει πιάσει.
Θα ήθελα, να επιτρέπεται μόνο σε επαγγελματίες οδηγούς, να έχουν ταξί και φορτηγά (και όχι σε πολιτικούς-συνδικαλιστές που έχουν στόλους), και όποιος επαγγελματίας θέλει να μπορεί να βγάλει άδεια χωρίς κόστος και περιορισμούς. Αρκεί να περάσει τις απαραίτητες εξετάσεις.
Θα ήθελα στην λαϊκή να είναι μόνο παραγωγοί με δικά τους προϊόντα και όχι μεσάζοντες, και όποιος παραγωγός θέλει να μπορεί να πουλήσει.
Θα ήθελα να μην πληρώνω την ΕΡΤ. Όχι, μόνο δεν την βλέπω αλλά το θεωρώ και ανήθικο για το Mega, Antena, και τα άλλα τα παιδιά που έχουν ακριβώς το ίδιο ή και καλύτερο πρόγραμμα και πρέπει να ανταγωνιστούν το τέρας που έχει το ένα χέρι στην τσέπη μας.
Θα ήθελα, και άλλα πολλά θα ήθελα. Δυστυχώς όμως, εσείς θέλετε τα παντζάρια (ναι, και τις τομάτες και τα λάχανα). Δυστυχώς δεν θα συνεννοηθούμε.
