Χρόνια τώρα με απελπισία βλέπω να πολλαπλασιάζονται οι ανεξάρτητες αρχές.
Πολλές φορές συμφωνώ με τις αποφάσεις τους, πολλές άλλες φορές διαφωνώ.
Αλλά το πρόβλημα δεν είναι τι βολεύει εμένα. Ένα καρκίνωμα στην αρχή μπορεί να
μην δημιουργεί προβλήματα αλλά πρέπει γρήγορα και οριστικά να το κόψεις.
Γιατί είναι τόσο μεγάλο πρόβλημα οι ανεξάρτητες αρχές;
1. Είναι μικρές δικτατορίες.
Συγκεντρώνουν στα χέρια τους Νομοθετική, Δικαστική και Εκτελεστική εξουσία. Πρέπει να μείνουμε λίγο σ'αυτό. Το πολιτικό μας σύστημα είναι η αστική Δημοκρατία. (προσπαθούμε τουλάχιστον) Το σύστημα αυτό βασίζεται στην διάκριση των εξουσιών. Είναι ένα παιχνίδι (θεσμικών) συμβιβασμών ανάμεσα σε ανεξάρτητες εξουσίες. Ας το δούμε ποιο συγκεκριμένα:
Νομοθετική εξουσία: Ορίζονται κάποια κορίτσια & παλληκάρια τα οποία γράφουν κανόνες που εμείς οι υπόλοιποι πρέπει να ακολουθούμε.
Πώς ορίζονται? Με εκλογές!
Τι κανόνες (νόμους)? Γενικούς & διαχρονικούς.
Έχουμε πρόβλημα στην Δημοκρατία όταν οι νόμοι δεν είναι γενικοί αλλά αφορούν τον μπατζανάκη του κουμπάρου του βολευτή.
Έχουμε πρόβλημα όταν τα παλληκάρια πάρουν φόρα και φτιάχνουν συνεχώς νόμους, τους οποίους αλλάζουν την άλλη μέρα ώστε κανείς να μην μπορεί να μάθει και να ακολουθήσει.
Πλούσιο νομοθετικό έργο ισούται με αποτυχία νομοθετικού έργου. Οι νόμοι πρέπει να είναι λίγοι, εκλεκτοί, γενικοί και να παραμένουν χωρίς τροποποίηση για πολλά, πολλά χρόνια, έως ότου οι συνθήκες στην κοινωνία επιβάλλουν την αλλαγή.
Εκτελεστική εξουσία: Ορίζονται κάποια κορίτσια & παλληκάρια που παίρνουν αποφάσεις, και διαχειρίζονται αυτό που λέγεται κράτος και τα λεφτά μας (προϋπολογισμός).
Έχουμε πρόβλημα όταν τα κορίτσια αυτά είναι τα ίδια με τα προηγούμενα κορίτσια. Δηλαδή όταν ο υπουργός είναι ίδιος με τον βολευτή. Αυτά τα πα ιδία (της εκτελεστικής) πρέπει να ακολουθούν τους νόμους. Άμα μπορούν να τους αλλάξουν κατά βούληση, τότε έχουμε πρόβλημα. Ο νόμος γίνεται κάτι το σχετικό και προσωρινό. Θέλει η εκτελεστική εξουσία να κάνει κάτι παράνομο? Πολύ απλό: αλλάζει τον νόμο και γίνεται νόμιμο. Οπότε και η έννοια νόμιμο/ παράνομο είναι πολύ σχετική.
Ακούω στην τηλεόραση υπουργούς να υπερηφανεύονται για το "Νομοθετικό τους έργο" και τρελαίνομαι!! Δεν ξέρουν ούτε να κρυφτούν.
Δικαστική εξουσία: Μεγάλος πόνος εδώ. Αυτά τα παιδιά (πρέπει πάλι να είναι άλλα από τα προηγούμενα, και ανεξάρτητα) κρίνουν αν η εκτελεστική εξουσία ακολουθεί τους νόμους. (Εντάξει κρίνει και εμάς αν ακολουθούμε τους νόμους). Τέλος πάντων: Κρίνει ων όλοι ακολουθούμε τους νόμους.
Υπάρχει μια λεπτή διαφορά: Εμείς οι πολλοί μπορούμε να κάνουμε ότι θέλουμε, αρκεί να μην απαγορεύεται από την νομοθεσία. Η εκτελεστική εξουσία για να κάνει κάτι πρέπει να επιτρέπεται ρητά από την νομοθεσία. Αν δηλαδή δεν το λέει κάποιος νόμος, ο Υπουργός δεν μπορεί να το κάνει.
Έχουμε εδώ πρόβλημα αν υπάρχει παραδικαστικό κύκλωμα. Έχουμε πρόβλημα αν υπάρχουν ομάδες (οργανώσεις) δικαστών που "πρόσκεινται" σε άλλους θεσμούς-οργανώσεις: εκκλησία, κόμματα, εμπόρους ναρκωτικών- Ζωνιανά κλπ.
Ενημέρωση: Κατά την άποψη μου πρέπει την ενημέρωση (τύπος, τηλεόραση, ραδιόφωνο, διαδίκτυο), να αντιμετωπίζεται ως ανεξάρτητη εξουσία. Δεν πρέπει τα παιδιά που παίζουν στις άλλες γειτονιές να έρχονται σ'αυτήν. Και δεν πρέπει να παρεμβαίνουν στον τρόπο που κάνουν την δουλειά τους.
Έχουμε πρόβλημα εδώ όταν η εκτελεστική εξουσία χρηματοδοτεί με φανερά ή κρυφά κονδύλια διάφορους κονδυλοφόρους.
Έχουμε πρόβλημα όταν όλοι αυτοί αντιμετωπίζουν την εξουσία τους σαν εμπορεύσιμο αγαθό, ξεδιάντροπα και μπροστά στα μάτια μας.
Έχουμε πρόβλημα όταν λόγω της απαξίας, οι εκλεκτοί ανάμεσα μας δεν θέλουν να γίνουν πολιτικοί, βουλευτές, δικαστικοί, δημοσιογράφοι και γίνονται τα σαπάκια και οι άσχετοι.
Μετά από όλα τα προβλήματα μας ήρθε και ο καρκίνος! Οι ανεξάρτητες αρχές. Φτιάξανε ένα φορέα που νομοθετεί, αποφασίζει, εκτελεί, δικάζει και τα κάνει όλα μόνο του.
ΕΧΕΙ όλα τα προβλήματα της διαπλοκής που έχουν οι κανονικές εξουσίες (Δες: επιτροπή ανταγωνισμού), αλλά δεν εντάσσεται στο πλαίσιο του δημοκρατικού συμβιβασμού γιατί συγκεντρώνουν όλες τις εξουσίες στα χέρια τους.
Μέχρι στιγμής η δικαστική εξουσία παραμένει ισχυρότερη από τις ανεξάρτητες αρχές. Αλλά οι γελοίοι το παλεύουν. Δεν θα αργήσει η μαύρη ημέρα που θα είναι ισχυρότεροι από την δικαστική, εκτελεστική & την νομοθετική εξουσία μαζί.
2. Είναι "ανεξάρτητες".
Όπως κάθε δικτατορία, δεν έχει εξαρτήσεις από εμάς τους πολίτες.
Έχει όμως εξαρτήσεις από αυτούς (φυσικά πρόσωπα- όχι θεσμούς) που τους χάρισαν την καρέκλα. Δυστυχώς έχει αποδειχθεί στην πράξη, ότι όπου συγκεντρώνεται η εξουσία σε κάποια φυσικά πρόσωπα, η διαφθορά δεν αργεί να έρθει.
3. Είναι "οικονομικά ανεξάρτητες"
Το καλύτερο δε: Δεν χρηματοδοτούνται από τον προϋπολογισμό! Ποιος δικτατορίσκος θέλει να μοιραστεί την δικιά μας την μιζέρια? ΕΧΟΥΝ ΤΗΝ ΔΙΚΗ ΤΟΥΣ ΦΟΡΟΛΟΓΙΑ. Ναι, καλά ακούσατε (εντάξει διαβάσατε). Μας φορολογούν απ'ευθείας. Εμείς δεν έχουμε συντάξεις, δεν έχουμε μισθούς, δεν έχουμε υγεία, δεν έχουμε παιδεία, ΑΛΛΑ (!!): θα έχουμε ανεξάρτητες αρχές. Έχουν ανακαλύψει το κόλπο του υπέρ τρίτων και σε κάθε κίνηση που κάνουμε μας κόβουν και ένα παράβολο υπέρ της ανεξάρτητης αρχής.
