Απαισιοδοξία

Σ' ένα πολύ καλό βιβλίο (Microtrends: The Small Forces Behind Today's Big Changes) διάβασα κάτι που με εξέπληξε: Οι Ελληνες είναι (λέει) είναι ο πιο απαισιόδοξος λαός του κόσμου. Ναι, ο πάτος των πάτων. Ο αποκάτω, ο τελευταίος, ο χειρότερος, το σαπάκι, η σαβούρα (εντάξει, νομίζω ότι καταλάβατε το hint).

Επειδή σπανίως πιστεύω ότι ακούω, διαβάζω κλπ (το έκανα μικρός και δεν μου βγήκε σε καλό), είπα να το ψάξω.

Βρήκα λοιπόν ότι το παλικάρι δεν έλεγε όλη την αλήθεια. Εντάξει ίσχυε όταν έγραφε το βιβλίο, αλλά δεν είναι πλέον αλήθεια. Τώρα μας έχει περάσει η Σενεγάλη. Είμαστε Δεύτεροι. Τό 'χει η μοίρα μας (σαχλαμάρες, πάτος είμαστε συνήθως).

Top Pessimists
2006 will be worse than 2005
Gullop International:Voice of the People End of Year Survey 2005 Press Release
Bosnia and Herzegovina/Greece54%
Philippines50%
Serbia47%
Portugal46%
France43%
Μ.Ο.35%

Τώρα όμως!!:

Top Pessimists. 2008 will be worse than 2007
Senegal53%
Greece48%
Italy44%
Czech Republic43%
Switzerland43%
Jordan43%
Portugal41%
Egypt41%
Ireland39%
Panama37%
Προβληματίστηκα λοιπόν:
  1. Μπορεί να ξέρουμε κάτι που οι άλλοι λαοί δεν ξέρουν.
  2. Μπορεί να αφορά ειδικά εμάς (π.χ. εμείς θα τα κάνουμε χειρότερα)
  3. Μπορεί να το έχει η κούτρα μας να κατεβάζει ψείρες
Το πρώτο το απορρίπτω παταγωδώς. Μας δέρνει μαύρη αμάθεια σαν λαός (σαν: γιατί λαός δεν είμαστε!). Το δεύτερο έχει κάποια βάση:

Αφού έχουμε δώσει την αρχηγία των μεγαλύτερων κομμάτων σε ανθρώπους που δεν έχουν βιογραφικό ούτε για πρακτική σε κάποια (σοβαρή) εταιρεία, δεν πιστεύουμε βέβαια ότι θα κυβερνήσουν ολόκληρη χώρα!

Αφού έχουμε αφήσει τους συνδικαλιστές να εξελιχθούν σε διαφορετική κοινωνική τάξη με τα δικά τους συμφέροντα τα οποία και διεκδικούν σε βάρος αυτών που υποτίθεται εκπροσωπούν, δεν πιστεύουμε βέβαια ότι θα μείνει κανένα ψίχουλο για τους υπόλοιπους!

Αλλά και το 3ο φαίνεται λογικό: Από την στιγμή που θα γεννηθούμε νομίζουμε ότι κάποιος (ποιός άραγε??) μας χρωστάει. Ο μισθός που παίρνουμε είναι λίγος. Οι ώρες που δουλεύουμε είναι πολλές. Τα αυτοκίνητα που έχουμε είναι λίγα (και μικρά, και παλιά). Η βενζίνη που πληρώνουμε είναι ακριβή (ναι, μας χρωστάνε και οι Άραβες). Η σύνταξη που παίρνουμε είναι μικρή.

Και ποιός πιστεύουμε ότι θα μας δώσει τον μεγάλο μισθό αν δεν φέρνουμε τα λεφτά στην όποια επιχείρηση. Κανείς στην χώρα αυτή δεν συνδέει τον μισθό με την απόδοση. Ούτε οι εργαζόμενοι αλλά δυστυχώς ούτε και οι εργοδότες.

Ακούω να παραπονούνται αγρότες για τις χαμηλές συντάξεις τους, για τις οποίες δεν έχουν δώσει ούτε μιά δραχμή, και για τις οποίες έπαιρναν ακόμη και από τις υποτροφίες των αριστούχων φοιτητών (αν έχετε πάρει ποτέ υποτροφία, τότε έχετε πληρώσει και τον ΟΓΑ)!!! Δηλαδή παραπoνούνται ότι αυτά που τους χαρίζουμε δεν είναι αρκετά. Δεν είναι. Αλλά είναι χάρισμα.

Ακούω να παραπονούνται για την ακρίβεια όλοι παντού! Και κάθε βράδυ που φεύγω από την δουλειά, δυσκολεύομαι να φτάσω σπίτι από την επέλαση των Μυρίων. Ολων αυτών που βγαίνουν με τα ολοκαίνουργια αμάξια (το παλιό το έχουν αφήσει για να κρατήσουν την θέση στάθμευσης) για διασκέδαση. Το πρωί θα πάρουν ένα υπνάκο στην δουλειά. Αυτή που δεν πληρώνει αρκετά για το βραδυνό ξεφάντωμα.

Μάλλον λοιπόν δίκιο έχουμε!

Χειρότερα θα είναι του χρόνου. Πολύ χειρότερα.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου