Φόρος Βλακείας

Στη χώρα μας (καθώς και σε όλες τις προχωρημένες χώρες) έχει θεσμοθετηθεί ένας αστείος φόρος.
Αστείος στην λογική αλλά όχι στο ύψος του φόρου.
Είναι ένας φόρος που τον πληρώνουν οι βλάκες.
Επειδή όμως δεν είναι εύκολο να βγει ο Υπουργός Οικονομικών και να το πει έτσι ξεδιάντροπα, το έχουνε κάνει προαιρετικό.
Τον πληρώνει όποιος θέλει. Αρκεί ο καθένας μας να κρίνει ότι είναι αρκετά βλάκας για να πληρώσει αυτόν τον φόρο.
Οταν το αποφασίσει πηγαίνει μόνος του σε ειδικά καταστήματα και παραδίδει μόνος του τα λεφτά του.
Υπάρχουν πολλά τέτοια καταστήματα. Σε διάφορες μορφές και διακοσμίσεις.
Ας δούμε μερικά:

Υπάρχει μια εταιρεία που μας προτείνει να της δώσουμε €100 και σε αντάλλαγμα θα μας δώσει €40. Μήπως είστε πελάτης αυτής της εταιρείας? Οχι?
Τότε δεν πήρατε ποτέ λαχείο, δεν συμπληρώσατε δελτίο προπο!

Υπάρχει μια εταιρεία που δουλεύει με ένα περίεργο τρόπο. Στην έδρα της λειτουργεί ένα παιχνίδι που για να το παίξεις χρειάζεται ειδικές γνώσεις μαθηματικών, στατιστικής κλπ. Χρειάζεται ειδικός εξοπλισμός (υπολογιστές, προγράμματα). Χρειάζεται ειδική συνεχή ενημέρωση.
Υπάρχουν επαγγελματίες (συνήθως πολύ ικανοί) που έχουν σπουδάσει το παιχνίδι αυτό και το παλεύουν όλη μέρα, κάθε μέρα, χρόνια πολλά και δεν τα καταφέρνουν πάντα. Γιατί βέβαια αν κάποιος κερδίσει, κάποιος άλλος θα χάσει.
Εχουν όμως βρει την λύση. Προτείνουν σε διάφορους (συνήθως άσχετους) περαστικούς να μπουν μέσα να τα βάλουν με τα τσακάλια.
Είναι κάπως όπως στο μποξ που ψάχνουν για τον μαλάκα που θα ανεβεί στο ρίγκ να τα βάλει με το θηρίο. Μόνο που εδώ τα θηρία είναι αγέλη ολόκληρη.
Αν τους κερδίσουν χαλάλι τους: μπορούν να πάρουν τα λεφτά και να φύγουν. Ή μπορούν να τα ξαναβάλουν με τα τσακάλια μέχρι να τα χάσουν όλα. Μετά μπορούν να φτιάξουν και σύλλογο ηλιθίων Ναί, υπάρχει τέτοιος σύλλογος, που προειδοποιεί τους φρέσκους ηλίθιους οι οποίοι όμως ως γνήσιοι ηλίθιοι τα ξέρουν όλα και δεν ακούνε κανένα.
Εσείς θα μπαίνατε να παίξετε? Οχι???
Τότε δεν έχετε επενδύσει ποτέ στο χρηματιστήριο. Δεν έχετε αγοράσει ποτέ μετοχές.

Σε διάφορες πόλεις υπάρχει ένα μεγάλο, πολυτελές, ωραίο κατάστημα που έχει και αυστηρούς κανόνες. Απαγορεύονται οι έξυπνοι. Αν κάποιος έχει την ικανότητα και την ευστροφία να τους δυσκολέψει στο παιχνίδι τους έτσι ώστε να μην είναι τελείως  σίγουρο ότι θα χάσει τα λεφτά του, τότε του απαγορεύουν την είσοδο.
Αν δε έχει μπεί ήδη και δεν είναι προφανής η βλακεία του τότε του ζητούν "ευγενικά" να τους αδιάζει την γωνιά.
Ελπίζω βέβαια ότι κανείς από τους αναγνώστες μου δεν έχει πατήσει το πόδι του σε Καζίνο.

Τελικά ο φόρος βλακείας αφορά μόνο στον τζόγο?? Μα όχι! Παρακολουθήστε με λίγο:

Υπάρχει ένα αγαθό που η αξία του κυμαίνεται τουλάχιστον 50% μέσα στην χρονιά. Επίσης κυμαίνεται 25% περίπου από τον φθηνότερο στον ακριβότερο προμηθευτή (εγώ αγοράζω από τον φθηνότερο, άλλοι όχι!!) Ολοι σχεδόν το αγοράζουμε με πάθος και ξοδεύουμε αρκετά λεφτά σε αυτό. Εγώ δίνω κάπου €2000 τον χρόνο.
Εχω ένα προμηθευτή. Όποτε δω ότι οι τιμές έχουν πέσει και το απόθεμα έχει λιγοστέψει, ελέγχω τις τιμές στην αγορά, τον παίρνω τηλέφωνο και αν εξακολουθεί να έχει χαμηλές τιμές του λέω να μου φέρει μια ποσότητα. Μου τα φέρνει, τον πληρώνω, και τέλος.
Έρχεται τώρα ένα τσακάλι και μου λέει:
Εχω ένα ανταγωνιστικό προϊόν. Θα σου το δίνω με 20% έκπτωση σε σχέση με αυτό που αγοράζεις τώρα. Με κάποιες μικρές προϋποθέσεις.

  1. Θα γίνεις συνδρομητής. Θα μου δίνεις ένα ποσό κάθε μήνα, είτε χρησιμοποιείς το προϊόν μου είτε όχι. (Ξέχασα να σας πως ότι το προϊόν το χρησιμοποιώ 3-4 μήνες τον χρόνο).
  2. Για να ξεκινήσεις να προμηθεύεσαι θα πρέπει να μου δώσεις ένα μεγάλο ποσό πριν σου επιτρέψω να αρχίσεις να αγοράζεις.
  3. Η έκπτωση 20% θα γίνεται σε κάποια τιμή που δεν θα γνωρίζεις και δεν θα μπορείς να ελέγξεις.
  4. Δεν θα μπορείς να προμηθεύεσαι όταν το προϊόν είναι φθηνότερο.
  5. Δεν θα μπορείς να προμηθεύεσαι από τον φθηνότερο αλλά μόνο από μένα που όπως είπαμε δεν θα μπορείς να ελέγξεις τις τιμές μου.
  6. Αν αγανακτήσεις και θες να ξαναγυρίσεις στους παλαιούς προμηθευτές θα σου κοστίσει πολύ.
Ελπίζω ότι ούτε και εσείς δεν έχετε εγκαταλείψει το πετρέλαιο για το φυσικό αέριο.

Να λύσουμε για πάντα το πρόβλημα με τα χρυσόβουλα.

Σκεφτόμουν (ναι το κάνω κάπου κάπου) ότι είναι πολύ εύκολο να λύσουμε οριστικά το πρόβλημα με τα χρυσόβουλα που έδιναν οι δυνάστες Τούρκοι στην ταλανιζόμενη Ορθόδοξη εκκλησία.
Μην ακούω βλακείες για Βυζαντινούς Αυτοκράτορες γιατί εγώ το είδα στα βιβλία ότι μετά ήρθαν οι Τούρκοι οπότε ή τα πήρανε και δεν ισχύουν τα Βυζαντινά ή τα αφήσανε στα μοναστήρια οπότε τα κρυφά σκολιά είναι ιστορίες για αγρίους.
Συμπέρασμα:
Οι Τούρκοι χάριζαν χτήματα και λιμνοθάλασες στους ΠΡΟΔΟΤΕΣ παπάδες και μοναστήρια.
Η λύση:
Χάρισμα τους. Να τους τα χαρίσουμε όλα όσα έχουν επίσημα (σοβαρά) χαρτιά.
Αλλά να πληρώνουν φόρους. Όπως όλοι μας. Και μισθούς για τους παπάδες. Και ΤΑΠ. Και ΕΤΑΚ. Και όλα τα ωραία.
Και να μην μπορούν να διεκδικήσουν άλλα χτήματα από αυτά που έχουν δηλώσει στον Ε9.
Γνωρίζετε βέβαια ότι οι μονές του Αγίου Ορους (οι προδότες - βδέλες που λέγαμε) δεν υποβάλλουν Ε9 ώστε να έχουν το ελεύθερο να διεκδικούν ότι θέλουν.
Τώρα που βρήκαμε την λύση θα τρέξουν οι πολιτικοί μας να το κάνουν??
Οχι βέβαια. Σίγουρα δεν είμαι ο πρώτος που το σκέφτηκε (πλάκα έκανα). Ποιός θα χαλάσει την ωραία μηχανή?...

Οι παπάδες οι δωρεές και η μεγάλη απάτη.

Τι πιο ευγενικό και πιο ωραίο από το να δίνουμε δωρεές για  κοινωφελείς σκοπούς!!
Καλώς ήλθατε στον θαυμαστό κόσμο της αφέλειας.
Οι δωρεές είναι η πιο μεγάλη και καλοστημένη απάτη.
Οι λίγοι, οι εκλεκτοί, οι κρατούντες, οι γνωρίζοντες, οι έξυπνοι κλέβουν εμάς τους άσχετους, τους παρακατιανούς, τους βλάκες.
  • Το ωραίο είναι ότι βγαίνουν ευθαρσώς και το λένε.
  • Το πιο ωραίο είναι ότι δεν ντρέπονται γι' αυτό.
  • Το καλύτερο δε είναι ότι περιμένουν να τους χειροκροτήσουμε γι' αυτό.
  • Το κορυφαίο: Εμείς τους χειροκροτάμε.
Προσέξτε λοιπόν πως είναι στημένη η κομπίνα:
(1) Παίρνουμε ένα κερδοσκοπικό φορέα και τον δηλώνουμε ως "μη κερδοσκοπικό οργανισμό" (πχ. Μονή Βατοπαιδίου ή για τους παρακατιανούς, από τους παραπάνω, την εκκλησία της ενορίας τους).
99 στους 100 μη κερδοσκοπικούς οργανισμούς έχουν ως μόνο και αποκλειστικό σκοπό το κέρδος.
Η εφορία και το ΣΔΟΕ (με τα χίλια ονόματα) δεν ασχολούνται με τους φορείς αυτούς γιατί υποτίθεται είναι μη κερδοσκοπικοί και δεν έχουν κέρδη άρα δεν υπάρχει αντικείμενο φορολόγησης (φούμαρα).
(2) Παίρνουμε και ένα επιχειρηματία με μεγάλα κέρδη. Ή μία ελεύθερη επαγγελματία με επίσης μεγάλα κέρδη (ονόματα δεν λέμε γιατί μπορεί να παραιτηθεί ο σύζυγος).
Ο (2) βρίσκει τον (1) και του λέει: Θα μου δώσεις ένα χαρτί ότι σου έδωσα δωρεά €9.000.000 (πως μου ήρθε τώρα αυτό?). Λόγω του ότι οι δωρεές είναι αφορολόγητες ο (2) θα γλυτώσει φόρο €9.000.000 Χ 40% (αν είναι φυσικό πρόσωπο) ή Χ 25% (αν είναι εταιρία).
Κέρδος λοιπόν:€3.600.000 ή €2.250.000
Από αυτά παίρνει ο παπάς που δίνει το χαρτί €10.000 και είναι όλοι ευχαριστημένοι. Η εφορία δεν εξετάζει τα βιβλία της μονής ή της εκκλησίας (ποια βιβλία???).
Ο μοναδικός χαμένος είμαστε εμείς. Που μας σαπίζει η εφορία και φοροφυγάδες μας ανεβάζει, φοροφυγάδες μας κατεβάζει.
Αποτέλεσμα:
(2) Κέρδος €3.590.000
(1) Κέρδος €10.000
Εμείς: Ζημία €3.600.000
Αν θέλανε να την κλείσουν την τρύπα θα ήταν πολύ εύκολο: Να δηλώσει ο "φιλάνθρωπος" στην εφορία τον φορέα που θέλει να δώσει την δωρεά, να δώσει στην εφορία το σύνολο του ποσού (πχ. €9.000.000), και η εφορία να τα δώσει στον φορέα (Μοναστήρι, εκκλησία). Αλλά είπαμε η μηχανή είναι στημένη για τους κρατούντες.
Προφανώς για να μην ρωτάτε, ούτε εγώ καταλαβαίνω γιατί θα πρέπει να τους χαρίζουμε τον φόρο αλλά αυτό είναι άλλη ιστορία.

Η οικονομική κρίση

Μεγάλη απορία είχα γιατί χρεοκοπούν τα κράτη, οι τράπεζες, και οι λοιπές εταιρείες.

Μεγάλη απορία είχα γιατί θα χαρίσουμε σαν έθνος (γιατί μπουρδέλο καταντήσαμε-όχι έθνος-αναφέρομαι στο σαν) στις τράπεζες μας € 28.000.000.000

Επειδή δε το νούμερο δεν μου προκύπτει γιατί είναι μεγάλο και δεν το καταλαβαίνω, το διαιρώ με το 10.000.000 που είναι (περίπου) ο πληθυσμός της χώρας και μου βγαίνει ότι εγώ θα δώσω €2.800 για μένα και άλλα €2.800 για την σύζυξ και άλλα €2.800 για την θυγατέρα.

Σύνολο οι δυστυχείς τραπεζίται αναμένουν από ΕΜΕΝΑ εν ευθέτω χρόνω, να τους δώσω €8.400 που τους λείπουν και εμένα μου περισσεύουν. Και γελάω κάτω από τα μουστάκια μου που έχω ένα παιδί μόνο.

Και μετά σκέφτομαι ότι αυτό δεν αληθεύει (πράγματι ένα παιδί έχω- μην έχουμε παρεξηγήσεις και πως καθαρίζουμε μετά!) αλλά η κυβέρνηση δεν μας χρεώνει με το κεφάλι. Όχι. Μας χρεώνει με την λογική του μαλάκα. Ο πιο μαλάκας θα πληρώσει. 

  • Μπορείς να τα πάρεις μαύρα?? Δεν πληρώνεις. 
  • Δεν μπορείς?? Είσαι ο μαλάκας.

 Και λόγω του ότι εγώ δεν τα καταφέρνω να τα πάρω μαύρα (δουλεύω χρόνια τώρα με "σοβαρούς" "μεγάλους" πελάτες) κατατάσσομαι στην προαναφερθείσα κατηγορία.

Άρα να υπολογίσω ότι χρωστάω κανένα ΄κοσάρικο (€20.000) τουλάχιστον και να είμαι και ευχαριστημένος. Ούτως ή άλλως όταν εγώ έχω οικονομικά προβλήματα, δεν έρχεται το κράτος και οι τράπεζες να τα καλύψουν?? Ε?? Δεν έρχονται?? Γιατί όμως έγινε η προαναφερθείσα πίπα? Από που ξεκίνησαν όλα??

Το παραμύθι ξεκινά όταν οι Αμερικανικές Τράπεζες ξεκίνησαν να δίνουν στεγαστικά χωρίς εγγυήσεις. Θυμάστε που σαν παίρνουν στο σπίτι τηλέφωνο για να σας πούνε ότι έχουν εγκριθεί τρεις πιστωτικές κάρτες στο όνομα σας χωρίς να το ζητήσετε. Ότι έχει εγκριθεί και ένα καταναλωτικό δάνειο €10.000 χωρίς να το ζητήσετε??

Το ίδιο κάνανε και οι Αμερικάνοι. Μόνο που όταν έδωσαν 100 κάρτες σε κάθε Αμερικάνο και όσα καταναλωτικά μπορούσε να αντέξει έψαξαν να βρούνε πώς να συνεχίσουν.

Και βρήκαν την λύση: Θα τους δώσουμε στεγαστικά που είναι χαμηλότοκα. Αρεζε και στην κυβέρνηση του Γεωργίου του Θαμνώδους (George Bush) και το προχωρήσανε. Αλλά πόσα στεγαστικά θα πάρει ένας ανθρωπος?? 

Αρχίσανε λοιπόν να κόβουν άκρες:

  1. Δίνανε δάνεια στο 100% της εμπορικής αξίας (δηλ. χωρίς συμμετοχή του ιδιοκτήτη). Κάτι πρέπει να σας θυμίζει αυτό!!
  2. Δίνανε δάνεια με περίοδο χάριτος που έφτανε και στα τρία χρόνια. Κάτι σας θυμίζει και αυτό έ?!?! 
  3. Δίνανε δάνεια χωρίς να ελέγξουνε αν η δουλειά που έχεις είναι μόνιμη ή είναι για μικρό χρονικό διάστημα και αν θα μπορείς να πληρώνεις και αργότερα.
  4. Δίνανε δάνεια χωρίς να ελέγχουνε αν έχεις το συνήθειο να παίρνεις δάνεια χωρίς να τα ξεπληρώνεις. Ή παίρνεις άλλα δάνεια για να ξεπληρώσεις τα πρώτα και ούτω καθεξής...

Τι γίνεται λοιπόν όταν πέσουν όλα αυτά τα δάνεια στην αγορά??

  • Ο κόσμος αγοράζει σπίτια σωρηδόν. 
  • Οι τιμές ανεβαίνουν.
  • Οι κατασκευαστές φτιάνουν και άλλα (πολλά) σπίτια.
  • Στην Αμερική μάλιστα τα σπίτια φτιάνονται γρήγορα (Ανεμομαζώματα- διαολοσκορπίσματα). 
  • Πολλοί αρχίζουν να παίρνουν δάνεια για να αγοράσουν σπίτι ως επένδυση (που δεν το χρειάζονται για κατοικία). Το αγοράζουν, το φτιάνουν λίγο, το βάφουν, φυτεύουν και δυο θάμνους στον κήπο και περιμένουν να ανέβουν οι τιμές για να το πουλήσουν. Έχουν περιθώριο τα τρία χρόνια της περιόδου χάριτος, γιατί δεν έχουν λεφτά να πληρώσουν την δόση ούτως ή άλλως.
Τα κεφάλαια των τραπεζών όμως έχουν τελειώσει. Τα έχουν δώσει όλα ως στεγαστικά δάνεια και είναι δεσμευμένα για 30 χρόνια.
Αλλά ο κόσμος ζητάει και άλλα δάνεια. 
Εδώ γίνεται η ωραία κομπίνα: Λογιστικά τα δάνεια είναι "ASSETS" ήτοι "ενεργητικό". Κάτι σαν τα κτήρια, τα οικόπεδα, οι πατέντες κλπ. Αφού λοιπόν -λένε- μπορούμε να πουλήσουμε τα κτήρια γιατί δεν μπορούμε να πουλήσουμε τα δάνεια??

Αποφασίζουν λοιπόν να πουλήσουν τα δάνεια. π.χ. παίρνουν ένα δάνειο €100.000 με επιτόκιο 6% και το πουλάνε με επιτόκιο 4%. 

Παίρνουν τα €100.000 και βρίσκονται με το αρχικό κεφάλαιο στην τσέπη και 2% εισόδημα χωρίς να έχουν τζιράρει από δικά τους κεφάλαια.

Τι κάνουν στα €100.000?? Μα ξαναρχίζουν το κύκλο από την αρχή. Δίνουν και άλλα δάνεια.

Και γιατί να τον κάνουν μόνο μια φορά. Το κάνουν ξανά και ξανά. Η Freddie Mac το είχε κάνει 70 φορές!!!!

Με €100.000 κεφάλαιο είχε δώσει 70 δάνεια των €100.000. Με 2% επιτόκιο καθαρό έβγαζε 2 Χ 70=140%. Δηλαδή κέρδιζε 140% επιτόκιο στο κεφάλαιο της.

Η τεχνική αυτή λέγεται μόχλευση (ή leverage στην κοινή καθομιλουμένη). Βέβαια τα παλικάρια το ξέσκισαν το πράγμα.

Η αλήθεια είναι ότι τα απλοποίησα λίγο τα πράγματα. Γιατί υπάρχει ένα πρόβλημα: Ποιος ηλίθιος θα δεχόταν να αγοράσει αυτά τα ανύπαρκτα ASSETS από μια εταιρεία που έχει δώσει δάνεια 70 φορές τα κεφάλαια της και βέβαια χρωστάει 70 φορές τα κεφάλαια της και είναι τελείως στον αέρα??
Κανείς...

Εκτός εάν...

Έρχονται οι διάφορες επενδυτικές τράπεζες (με το αζημίωτο βέβαια) και παίρνουν αυτά τα "ASSETS" τα πακετάρουν και τα κάνουν ένα δομημένο ομόλογο (και αυτό κάτι σας θυμίζει).

Το δίνουν στις εμπορικές τράπεζες (αυτές με τα υποκαταστήματα) για να το σπρώξει σε όποιον ηλίθιο βρει.

Και βγαίνουν οι τράπεζες αυτές και διαφημίζουν (ξεδιάντροπα) κατι περίεργα προϊόντα "εγγυημένου κεφαλαίου". (Δεν μπορεί κάποιες μνήμες έρχονται και από αυτό).

Αγοράζεις λέει αυτά τα προϊόντα και αν πάνε καλά (δεν έχεις κανένα τρόπο να ελέγξεις πως πάνε) θα πάρεις κάποιες υπεραποδόσεις.

Στην χειρότερη περίπτωση (λένε) θα πάρεις το κεφάλαιο σου (λένε πάλι). Και έρχεται η Τράπεζα και βρίσκει κάποιους λεφτάδες αγρότες (οι αγρότες δεν είναι πια αυτοί που ξέραμε) από την Λάρισα και τους γεμίζουν το κεφάλι με φούμαρα (αφού ρε κακομοίρη δεν το κατέχεις, γιατί το ταλαιπωρείς ?!?!) 

Μέχρι εδώ τα πράγματα πάνε καλά.

Προφανώς όλοι έχουμε ήδη αντιληφθεί ότι πρόκειται περί πυραμίδας (ο Γιωργάκης νόμιζε ότι θα κράταγε λίγο ακόμα για να τελειώσει την θητεία του (μετά στάχτη και μπούρμπερη). 

Κάτι από όλα χτύπησε οροφή.
  • Οι κατασκευαστές έφτιασαν πολλά σπίτια.
  • Τα σπίτια έπιασαν εξωπραγματικές τιμές.
  • Οι υποψήφιοι αγοραστές τέλειωσαν-ή έστω μειώθηκαν.
  • Τα σπίτια περισσεύουν.
  • Ο κόσμος δεν αγοράζει
  • Οι τιμές πέφτουν.
  • Αυτοί που περιμένουν να πουλήσουν το ακίνητο πριν την λήξη της περιόδου χάριτος, δεν μπορούν να πουλήσουν.
  • Οι αξίες των σπιτιών είναι μικρότερες από το ύψος του δανείου.
  • Οι δανειολήπτες δεν μπορούν να εξυπηρετήσουν τα δάνεια.
  • Οι αγοραστές των ομολόγων ζητάνε τα λεφτά τους πίσω.
Έλα όμως που λεφτά δεν υπάρχουν πλέον!!!

Οι τράπεζες που έδωσαν τα δάνεια και τα "τοξικά" ομόλογα ζητάνε κεφάλαια από άλλες τράπεζες μέσω της διατραπεζικής αγοράς (συνηθισμένη πρακτική μέχρι πρότινος). Τώρα όμως έχουν ξεπονηρευτεί όλοι.
Όποιος έχει ρευστό είναι βασιλιάς (cash is king). Το ρευστό είναι για τα δύσκολα. Κανείς δεν δίνει σε κανένα. Ούτε καν στις επιχειρήσεις που θέλουν να δανειστούν (άλλη αμαρτία αυτή - αλλά να μην τα πούμε όλα σήμερα). Όλοι στα χαρακώματα να φυλάνε το μετρητό.
Αγαπητοί: Δεν είδαμε τίποτα.
Η κρίση έχει ξεκινήσει σιγά σιγά εδώ και ένα χρόνο (περίπου).
Σήμερα έχουμε φτάσει στο σημείο ότι όλοι ξέρουμε ότι υπάρχει κρίση, αλλά κρίση δεν βλέπουμε

Σε λίγο η κρίση θα χτυπήσει την πόρτα μας.

Προετοιμαστείτε. Φυλάξτε το μετρητό. Μην παίρνετε ρίσκα. Οταν η κρίση φτάσει στις πόρτες μας δεν θα έρθει σιγά σιγά. Θα είναι σαν τσουνάμι.

Ο παπάς

Εδώβδέλες ο παπάς εκεί ο παπάς!!
Που είναι ο παπάς???
Θα σας πω το μυστικό. Οι Αμερικάνοι το λένε με τρεις λέξεις:
follow the money
Πάμε λοιπόν στα αναλυτικά.
Θυμάστε την 17 Νοέμβρη??
  • Ήταν η ιστορία πραγματική ή απάτη?
  • Τους πιάσανε ή τα συμφωνήσανε?
  • Τους δικάσανε ή τα βρήκανε??
Απάντηση:
Τι έγινε με τα λεφτά?? Τίποτα. Όλα τα κλεμμένα τα κράτησαν τα παλικάρια. Δεν τους χρέωσαν ούτε τις σφαίρες. Τι λεφτά από Τράπεζες, τι λεφτά από το Ταμιευτήριο. Χρήμα με ουρά.
Έχουν τακτοποιηθεί όλοι για πολλές γενιές.

Το Βατοπαίδι, o Εφραίμ και η μεγάλη του γένους κλοπή.

το μαγαζάκι Ας προσπαθήσουμε να καταλάβουμε μια παλαβή ιστορία. Το Ελληνικό κράτος (εμείς δηλαδή) είχαμε μια περιουσία.
Οι διαχειριστές που βάλαμε (όχι ο Βουλγαράκης, όχι ο Ρουσόπουλος, αλλά ο Καραμανλής), αποφάσισαν να τα "χαρίσουν" σε κάποιον Εφραίμ και στο μαγαζάκι του.
Προφανώς όχι γιατί ήταν ωραίος, αλλά αυτό είναι άλλη ιστορία. 
Το βασικό λοιπόν: μας έκλεψαν
Αν μας κλέψει κάποιος, ποιο είναι το κύριο μας μέλημα?

  • Τι ώρα έγινε?
  • Πόσοι ήταν οι κλέφτες?
  • Πως ακριβώς το έκαναν?
  • Αν το έχουν ξανακάνει αυτοί που το έκαναν?
  • Αν τους βοήθησαν και άλλοι?

Το κύριο μας μέλημα είναι να μας γυρίσουν τα κλεμμένα.
Κατά ένα περίεργο τρόπο κανείς δεν μιλάει για την ταμπακέρα. 

  • Βγαίνει το ΠΑΣΟΚ λέει ότι φταίει η ΝΔ.
  • Βγαίνει η ΝΔ λέει ότι φταίει το ΠΑΣΟΚ.
  • Βγαίνει ο Μπένυ, λέει ότι πρέπει να γίνει νόμος (χρειάζεται νόμος λέει για να γυρίσουν τα κλεμμένα).
  • Βγαίνουν οι τράγοι, λένε ότι φταίνε αυτοί που τάδωσαν και ο εφραίμ ο κλεπταποδόχος καλά έκανε και τα πήρε.
  • Βγαίνουν όλοι και λένε ότι φταίνε οι ορκωτοί εκτιμητές (άλλα αστέρια - προφανώς ορκίζονται στην τσέπη τους).
  • Βγαίνουν οι εκτιμητές και λένε ότι φταίνε οι πολιτικοί.
  • Δεν βγαίνει η συμβολαιογράφος (η γυναίκα του Βουλγαράκη) και δεν λέει τίποτα.
  • Δεν βγαίνει ο Ρουσόπουλος (ο μεσίτης) και δεν λέει τίποτα.

Για να μας γυρίσουν τα κλεμμένα θα πει κανείς?? 
Δεν με νοιάζει ποιος τα 'κλεψε (αφού καλά το ξέρω).
Δεν με νοιάζει πως τα 'κλεψε (αφού καλά το ξέρω). 
Με νοιάζει να μου γυρίσουν τα κλεμμένα.

Στης ακρίβειας τον καιρό η βλακεία περισσεύει

Αρκετά έχω ακούσει για την περίφημη ακρίβεια ώστε να αγανακτήσω.

Πρώτα από όλα: ο όρος "ακρίβεια" είναι πονηρός. Γιατί είναι ποιοτικός, μη ελέγξιμος. Βολεύει όλους (πολιτικούς, συνδικαλιστές, στελέχη ελεγκτικών μηχανισμών κλπ), αλλά δεν βολεύει εμάς.

Δυστυχώς οι λέξεις έχουν σημασία. Πρώτα κλέβουν τις λέξεις μας και μετά εμάς. Χωρίς τις κατάλληλες λέξεις δεν μπορούμε να αντισταθούμε. Οι λέξεις είναι όπλα.

Οι κατάλληλες λέξεις είναι ποσοτικές. Μας επιτρέπουν να συγκρίνουμε το χθες με το σήμερα, τον Καραμανλή με τον Σημίτη, τον ένοχο με τον αθώο, τον ικανό με τον ανίκανο.

Συκοφαντούν τις σωστές λέξεις, τις μετρήσιμες.

1) Πληθωρισμός: Βάζουμε μιά σειρά από προϊόντα με κάποιο συντελεστή και βγάζουμε έναν αριθμό. Συγκρίνουμε αυτόν τον αριθμό με τον προηγούμενο μήνα και βρίσκουμε πόσο αυξήθηκε το κόστος διαβίωσης.

Πλεονεκτήματα: Είναι αντικειμενικός δείκτης. Τον χρησιμοποιεί όλος ο κόσμος και οποιαδήποτε κομπίνα φαίνεται εύκολα. Περιλαμβάνει πολλά προϊόντα και έχει την τάση να εξομαλύνει διαφορές. Αν πέφτουν οι τηλεοράσεις και ακριβαίνουν τα μαρούλια έρχεται μία η άλλη. Τα λεφτά που γλυτώνουμε από τις τηλεοράσεις τα ξοδεύουμε στα μαρούλια. Διαφορετικά έχουμε την τάση να εστιαζόμαστε σ' αυτά που ακριβαίνουν και να ξεχνάμε αυτά που φτηναίνουν.

Μειονεκτήματα: Οι πολιτικοί προτιμούν να βάζουν στον πληθωρισμό τα προϊόντα που φτηναίνουν και να βγάζουν τα προϊόντα που ακριβαίνουν. Ετσι έχουν την δυνατότητα να παρουσιάζουν μικρούς εξωπραγματικούς πληθωρισμούς. Παρ' όλα αυτά, ο πληθωρισμός είναι ο καλύτερος δείκτης που έχουμε.

2) Το καλάθι της νοικοκυράς. Ακριβώς τα ίδια με τον πληθωρισμό μόνο που έχει μόνο είδη διατροφής.

Πλεονεκτήματα: Οι κυβερνώντες μπορούν να κάνουν λιγότερα παιχνίδια.

Μειονεκτήματα: Καλό είναι να είναι φτηνό το φαί, αλλά με ενδιαφέρει και το νοίκι, και το ρεύμα, και το νερό, και ο ΟΤΕ, και η ΔΕΗ, και το κόστος του κινητού και τα διόδια και το Μετρό και το κόστος της καινούργιας τηλεόρασης και του καινούργιου αυτοκίνητου κλπ. Δηλ. σε ένα λαό υπέρβαρων και παραταϊσμένων (ναι, για σένα και για μένα μιλάω) είναι λίγο μαλακία να ανάγουμε το φαγητό σε υπέρτατο αγαθό. Ελπίζω ότι και εσείς γελάτε με την καρδιά σας (το γέλιο παρατείνει την ζωή) όταν βλέπετε αυτούς τους χοντρούς-χοντρές στην τηλεόραση να φωνασκούν για την μαύρη πείνα που τους δέρνει.

3) Ο δείκτης τιμών πολιτικών-συνδικαλιστών. Έχουμε μήπως προσέξει ότι οι πολιτικοί-συνδικαλιστές μας παίρνουν τουλάχιστον το 80% του εισοδήματος μας (εισφορές, φόρος εισοδήματος, ΦΠΑ, ΟΤΕ, ΔΕΗ, ΕΥΔΑΠ, φόρος στα καύσιμα, εισιτήρια λεωφορείων, Μετρό, ηλεκτρικού, διόδια, και εγώ δεν ξέρω τι άλλο...)??? Έχετε προσέξει τις ετήσιες αυξήσεις στα έξοδα τους? (ε, τί θέλετε, κλέφτες θα γίνουν τα παιδιά?!?). Η ελάχιστη ετήσια αύξηση είναι τρείς φορές ο ετήσιος πληθωρισμός και φτάνει πολλές φορές σε δυσθεώρητα ύψη.

Πλεονεκτήματα: Μας δείχνει (τουλάχιστον στην σημερινή Ελλάδα) που οφείλεται η "ακρίβεια".

Μειονεκτήματα: Είμαστε αφελείς, και οπαδοί της φάρας των πολιτικών-συνδικαλιστών και όσο και να μας κλέβουν εμείς τους αγαπάμε (ναι, βέβαια, ο δικός μας είναι ο καλός-η. Ο άλλος είναι ο κλέφτης, ψεύτης).

Όλοι αυτοί οι δείκτες τι θα μας δείξουν? Ότι έχουμε πρόβλημα.

Τώρα ερχόμαστε στο ωραίο. Έρχονται οι δημοσιογράφοι (αλήτες - πουλημένοι) οι πολιτικοί, οι συνδικαλιστές να μας προτείνουν τί ?!?!

Να κάνουμε ότι έκανε ο Τσαουσέσκου στην Ρουμανία, ο Χότζα στην Αλβανία, ο Μπέζνιεφ στην Σοβιετία. Να βγάλουμε και άλλους διεφθαρμένους στους δρόμους να παίρνουν φακελάκια από τα μαγαζιά και τις επιχειρήσεις γιατί το περιθώριο κέρδους είναι μεγαλύτερο από αυτό που θα ήθελε ο δικός μας Τσαουσέσκος.

Μπράβο ρε.

Αν έχετε και άλλες τέτοιες ιδέες να μας τις πείτε, γιατί δυσκολευόμαστε να τις σκεφτούμε μόνοι μας (έχουμε αυτή την δυσκολία...)

Και τι θα κάνουμε? Θα τους αφήσουμε αυτούς τους άθλιους ανεξέλεγκτους??

Πρώτα θα πρέπει να ξεκινήσουμε από εκεί που είναι το πραγματικό και κύριο πρόβλημα. Τι να τα κάνω τα παντζάρια αν μου διπλασιάσεις ρεύμα, τηλέφωνο, νερό, εισιτήρια, διόδια?? Δεν με νοιάζουν τα παντζάρια. Ορκίζομαι να μην ξαναφάω παντζάρια αν οι πολιτικοί-συνδικαλιστές κάνουν αυξήσεις κάτω από τον πληθωρισμό.

Αν τώρα εσείς πιστεύετε ότι το πραγματικό πρόβλημα είναι τα παντζάρια, και ότι μ' αυτά θα σωθούμε, πάλι η λύση δεν είναι να βάλουμε ένα χωροφύλακα πίσω από κάθε παντζαρολόγο. Μακριά από τους όποιους διεφθαρμένους ελεγκτές. Όχι άλλα φακελάκια. Δεν βαρεθήκατε πια??

Η λύση είναι να δουλέψει ο ανταγωνισμός. Οι πολιτικοί να εξασφαλίσουν ότι ο ανταγωνισμός δουλεύει παντού (και στα παντζάρια αφού τα θεωρείτε τόσο σπουδαία). Εγώ βέβαια θα τον ξεκίναγα από αλλού.

Θα ήθελα οι μηχανικοί (όπως εγώ) να μην έχουν fix τιμές. Να μπορώ να βρω ένα νέο μηχανικό χωρίς εμπειρία που να δουλεύει με χαμηλότερες τιμές για μια δουλειά χωρίς απαιτήσεις και ένα ακριβό και έμπειρο μηχανικό για μια δουλειά σημαντική.

Θα ήθελα να μην είμαι υποχρεωμένος να πληρώνω τους δικηγόρους, χωρίς να τους χρειάζομαι, ότι δουλειά και να κάνω. Μόλις βγω από το σπίτι αρχίζω να πληρώνω για το ρημάδι ταμείο των δικηγόρων. Δεν θέλω. Μπορώ????

Θα ήθελα οι συμβολαιογράφοι να μην έχουν προσυμφωνημένη τιμή και να μπορώ να πάρω μια προσφορά από δύο τρείς συμβολαιογράφους, και αν είναι η ίδια να τους καταγγείλω στο Υπουργείο Εμπορίου (όχι στην "Ανεξάρτητη Αρχή" Ανταγωνισμού βέβαια). Πρόσφατα πλήρωσα €600 για 2 ώρες δουλειά της γραμματικιάς του συμβολαιογράφου (το αστείο ήταν ότι επρόκειτο για ένα συμβόλαιο που έκανα εγώ με τον εαυτό μου γιατί κάποιος φωστήρας του δημοσίου έτσι αποφάσισε). Όταν βλέπω συμβολαιογραφείο αλλάζω πεζοδρόμιο -τρόμος με έχει πιάσει.

Θα ήθελα, να επιτρέπεται μόνο σε επαγγελματίες οδηγούς, να έχουν ταξί και φορτηγά (και όχι σε πολιτικούς-συνδικαλιστές που έχουν στόλους), και όποιος επαγγελματίας θέλει να μπορεί να βγάλει άδεια χωρίς κόστος και περιορισμούς. Αρκεί να περάσει τις απαραίτητες εξετάσεις.

Θα ήθελα στην λαϊκή να είναι μόνο παραγωγοί με δικά τους προϊόντα και όχι μεσάζοντες, και όποιος παραγωγός θέλει να μπορεί να πουλήσει.

Θα ήθελα να μην πληρώνω την ΕΡΤ. Όχι, μόνο δεν την βλέπω αλλά το θεωρώ και ανήθικο για το Mega, Antena, και τα άλλα τα παιδιά που έχουν ακριβώς το ίδιο ή και καλύτερο πρόγραμμα και πρέπει να ανταγωνιστούν το τέρας που έχει το ένα χέρι στην τσέπη μας.

Θα ήθελα, και άλλα πολλά θα ήθελα. Δυστυχώς όμως, εσείς θέλετε τα παντζάρια (ναι, και τις τομάτες και τα λάχανα). Δυστυχώς δεν θα συνεννοηθούμε.

Ο ΟΤΕ, ο Βγενόπουλος & άλλα παραμύθια

Τι ακούμε στην τηλεόραση!! (Εκτός από σάτιρα του Λαζό σε βάρος του Καραμανλή - όλα τ' άλλα!!) Τον τελευταίο καιρό διασκεδάζω με τα παραμύθια του ΟΤΕ (ελπίζω να τα βγάλουν σε DVD). Τί ακούμε λοιπόν:
  • Το ΠΑΣΟΚ πουλάει τον ΟΤΕ, αλλά ο Βγενόπουλος κακώς αγοράζει τις μετοχές από την ελεύθερη αγορά.
  • Ο ιδιοκτήτης (μερικώς) του ΟΤΕ θέλει να έχει μιά θέση στο ΔΣ, αλλά εμείς μόνο τα λεφτά του θέλουμε, όχι και τον ίδιο.
  • Οι νόμοι είναι για τους άλλους. Αν ο κάθε Βγενόπουλος θέλει κάτι νόμιμο (θέση στο ΔΣ) τώρα απλά και ωραία αλλάζουμε τον νόμο και το κάνουμε παράνομο.
  • Οταν μετά από αυτό πουλάει τις μετοχές στην ελεύθερη αγορά, τον λέμε κλέφτη γιατί έβγαλε κέρδος.
  • Οταν διαμαρτύρεται γιατί τον λέμε κλέφτη, του την βγαίνουμε και του λέμε αν είναι μάγκας να κάνει αγωγή και εμείς δεν θα κρυφτούμε πίσω από την βουλευτική ασυλία.
  • Οταν μας κάνει την αγωγή, που του ζητήσαμε να μας κάνει, φωνάζουμε ότι οι πολιτικοί έχουν δικαίωμα να λένε ότι θέλουν. Το οποίο περεπιπτόντος αληθεύει. Οι πολιτικοί λένε συνεχώς ότι μαλακία τους κατέβει και δεν δίνουν λογαριασμό σε κανένα. Και δεν λένε μόνο. Και κάνουν ότι αδίκημα τους προκύψει και δεν δίνουν λογαριασμό σε κανένα. Γιατί έχουν την βολευτική ασυλία. Αλλά μην τολμήσει κανείς να βγάλει τα δικά τους άπλυτα στην φόρα. Τότε προστατευμένοι πίσω από την ασυλία τους θα σαπίσουν τον όποιο δυστυχή με αγωγές και μηνύσεις. Αλλά ποτέ, μα ποτέ ο δυστυχής δεν μπορεί να ανταποδώσει. ΜΠΡΑΒΟ ΡΕ ΒΓΕΝΟΠΟΥΛΕ. Δεν ξέρω τι σκελετούς έχεις στην ντουλάπα σου, αλλά μου έφτιαξες την μέρα με την αγωγή σου (τις μέρες - 2 αγωγές). Οχι ότι θα γίνει τίποτα αλλά για το γαμώτο.
  • Μετά παίρνουμε τον αγοραστή των μετοχών του Βγενόπουλου και τον αγαπάμε. Δεν πά' νάναι ανταγωνιστής του ΟΤΕ, δεν πα' νάναι μειοψηφία (όπως ήταν βέβαια και ο Βγενόπουλος), εμείς τον αγαπάμε. Δεν του δίνουμε μόνο μιά θέση στο ΔΣ. ΟΧΙ. Κατεβάζουμε τα σώβρακα και του δίνουμε αυτό το στρογγυλό που έχουμε καλά φυλαγμένο πίσω.
  • Ερχόμαστε λοιπόν και λέμε στον ανταγωνιστή του ΟΤΕ: Από εδώ και πέρα θα σε λέω "ξάδελφο" (δηλ: Στρατηγικό επενδυτή). Για θυμήστε μου, ποιός την σκέφτηκε πρώτος αυτή την μαλακία? Ναι βέβαια, ο ακατανόμαστος!! Τι σημαίνει λοιπόν "ξάδελφος"? (δηλ:στρατηγικός επενδυτής)? Με πολύ απλά λόγια: Θα υπάρχει μια άλλη εταιρεία που θα διορίζει δικό της άνθρωπο, ως Διευθύνοντα Σύμβουλο στον ΟΤΕ. Ο άνθρωπος αυτός ΔΕΝ θα είναι το κέντρο του νευρικού συστήματος του ΟΤΕ, δεν θα έχει σαν αποκλειστικό στόχο να εξυπηρετήσει τα συμφέροντα του ΟΤΕ και να τον κάνει μεγάλη εταιρεία. ΔΕΝ θα κριθεί από το πόσο καλά θα πάει ο ΟΤΕ. Θα κριθεί από το πόσα θα ξεζουμίσει ο "ξάδελφος" από τον ΟΤΕ.

Αν είστε από αυτούς που χαίρονται όταν η σύζυγος, σας φέρνει καινούργια "ξαδέλφια" στο σπίτι, μπορείτε να χαρείτε και με τον "στρατηγικό επενδυτή".

Οι υπόλοιποι ας ψαχτούμε...

Απαισιοδοξία

Σ' ένα πολύ καλό βιβλίο (Microtrends: The Small Forces Behind Today's Big Changes) διάβασα κάτι που με εξέπληξε: Οι Ελληνες είναι (λέει) είναι ο πιο απαισιόδοξος λαός του κόσμου. Ναι, ο πάτος των πάτων. Ο αποκάτω, ο τελευταίος, ο χειρότερος, το σαπάκι, η σαβούρα (εντάξει, νομίζω ότι καταλάβατε το hint).

Επειδή σπανίως πιστεύω ότι ακούω, διαβάζω κλπ (το έκανα μικρός και δεν μου βγήκε σε καλό), είπα να το ψάξω.

Βρήκα λοιπόν ότι το παλικάρι δεν έλεγε όλη την αλήθεια. Εντάξει ίσχυε όταν έγραφε το βιβλίο, αλλά δεν είναι πλέον αλήθεια. Τώρα μας έχει περάσει η Σενεγάλη. Είμαστε Δεύτεροι. Τό 'χει η μοίρα μας (σαχλαμάρες, πάτος είμαστε συνήθως).

Top Pessimists
2006 will be worse than 2005
Gullop International:Voice of the People End of Year Survey 2005 Press Release
Bosnia and Herzegovina/Greece54%
Philippines50%
Serbia47%
Portugal46%
France43%
Μ.Ο.35%

Τώρα όμως!!:

Top Pessimists. 2008 will be worse than 2007
Senegal53%
Greece48%
Italy44%
Czech Republic43%
Switzerland43%
Jordan43%
Portugal41%
Egypt41%
Ireland39%
Panama37%
Προβληματίστηκα λοιπόν:
  1. Μπορεί να ξέρουμε κάτι που οι άλλοι λαοί δεν ξέρουν.
  2. Μπορεί να αφορά ειδικά εμάς (π.χ. εμείς θα τα κάνουμε χειρότερα)
  3. Μπορεί να το έχει η κούτρα μας να κατεβάζει ψείρες
Το πρώτο το απορρίπτω παταγωδώς. Μας δέρνει μαύρη αμάθεια σαν λαός (σαν: γιατί λαός δεν είμαστε!). Το δεύτερο έχει κάποια βάση:

Αφού έχουμε δώσει την αρχηγία των μεγαλύτερων κομμάτων σε ανθρώπους που δεν έχουν βιογραφικό ούτε για πρακτική σε κάποια (σοβαρή) εταιρεία, δεν πιστεύουμε βέβαια ότι θα κυβερνήσουν ολόκληρη χώρα!

Αφού έχουμε αφήσει τους συνδικαλιστές να εξελιχθούν σε διαφορετική κοινωνική τάξη με τα δικά τους συμφέροντα τα οποία και διεκδικούν σε βάρος αυτών που υποτίθεται εκπροσωπούν, δεν πιστεύουμε βέβαια ότι θα μείνει κανένα ψίχουλο για τους υπόλοιπους!

Αλλά και το 3ο φαίνεται λογικό: Από την στιγμή που θα γεννηθούμε νομίζουμε ότι κάποιος (ποιός άραγε??) μας χρωστάει. Ο μισθός που παίρνουμε είναι λίγος. Οι ώρες που δουλεύουμε είναι πολλές. Τα αυτοκίνητα που έχουμε είναι λίγα (και μικρά, και παλιά). Η βενζίνη που πληρώνουμε είναι ακριβή (ναι, μας χρωστάνε και οι Άραβες). Η σύνταξη που παίρνουμε είναι μικρή.

Και ποιός πιστεύουμε ότι θα μας δώσει τον μεγάλο μισθό αν δεν φέρνουμε τα λεφτά στην όποια επιχείρηση. Κανείς στην χώρα αυτή δεν συνδέει τον μισθό με την απόδοση. Ούτε οι εργαζόμενοι αλλά δυστυχώς ούτε και οι εργοδότες.

Ακούω να παραπονούνται αγρότες για τις χαμηλές συντάξεις τους, για τις οποίες δεν έχουν δώσει ούτε μιά δραχμή, και για τις οποίες έπαιρναν ακόμη και από τις υποτροφίες των αριστούχων φοιτητών (αν έχετε πάρει ποτέ υποτροφία, τότε έχετε πληρώσει και τον ΟΓΑ)!!! Δηλαδή παραπoνούνται ότι αυτά που τους χαρίζουμε δεν είναι αρκετά. Δεν είναι. Αλλά είναι χάρισμα.

Ακούω να παραπονούνται για την ακρίβεια όλοι παντού! Και κάθε βράδυ που φεύγω από την δουλειά, δυσκολεύομαι να φτάσω σπίτι από την επέλαση των Μυρίων. Ολων αυτών που βγαίνουν με τα ολοκαίνουργια αμάξια (το παλιό το έχουν αφήσει για να κρατήσουν την θέση στάθμευσης) για διασκέδαση. Το πρωί θα πάρουν ένα υπνάκο στην δουλειά. Αυτή που δεν πληρώνει αρκετά για το βραδυνό ξεφάντωμα.

Μάλλον λοιπόν δίκιο έχουμε!

Χειρότερα θα είναι του χρόνου. Πολύ χειρότερα.

Ολοι ντοπάρονται

Πάλι πέσαμε από τα σύννεφα. Στο τέλος θα χτυπήσουμε!

Είμαστε αφελείς ως λαός ή ως άτομα?

Πιστεύει κανείς ότι αυτά τα ρεκόρ που γίνονται οφείλονται σε νέες τεχνικές προπόνησης?

Πιστεύει κανείς ότι το ανθρώπινο είδος εξελίσεται συνεχώς και κυρίως τις τελευταίες δεκαετίες έτσι ώστε να βγαίνουν συνεχώς υπερ-αρσιβαρίστες, υπερ-κολυμβητές, υπερ-άλτες και όλα τα υπερ-άλλα?

Ο μόνος τρόπος να γίνονται αυτά που γίνονται είναι η ΝΤΟΠΑ. Διαφορετικά τα ρεκόρ θα είχαν γίνει όλα στην αρχή του προηγούμενου αιώνα και θα είχαν σταθεροποιηθεί.

Θέλουμε λοιπόν να κάνουμε σαν έθνος πρωταθλητισμό?

Να βγάλουμε λοιπόν το επάγγελμα του αθλητή βαρύ & ανθυγιεινό (που είναι της μόδας τελευταία) να εξηγήσουμε στα παληκάρια (και τα κορίτσια σαν παληκάρια μοιάζουν) ότι τα καλά κόποις κτώνται και αν θέλουν αργομισθίες (να τρέχει ο μισθός στην υπόλοιπη ζωή χωρίς να κάνουν τίποτα) τότε θα κάνουν ότι κάνουν όλοι οι άλλοι αθλητές σε όλο τον κόσμο: ΝΤΟΠΑ.

Ομολογώ ότι δεν έχω καταλάβει γιατί θα πρέπει να είμαι εθνικά υπερήφανος όταν ένας έλληνας σηκώνει πιό βαριά σίδερα από ένα τούρκο (π.χ.). Υποθέτω ότι για λίγο γινόμαστε όλοι μπετατζήδες.

Αν όμως αυτό είναι που θέλουμε σαν έθνος, να είμαστε έτοιμοι να πάμε μέχρι το τέλος.

Θα το καταλάβαινα αν κάποιος έλληνας πανεπιστημιακός έπαιρνε το NOBEL φυσικής (τι είπατε? να αφήσω τις μαλακίες?!?- οι πανεπιστημιακοί απεργούν, δεν έχουν χρόνο για φυσική) αλλά αυτά δεν γίνονται με ΝΤΟΠΕΣ (αν και έχουν αρχίσει σιγά σιγά και αυτοί...)

Σας παρακαλώ όμως...

Μην το παίζετε αφελείς και κυρίως: μην πέφτετε από τα σύννεφα! Θα χτυπήσετε!

Αλήτες, πουλημένοι, δημοσιογράφοι

Οι δημοσιογράφοι ήταν αγανακτισμένοι όταν η Νέα Δημοκρατία (ΝΔ) ετοιμαζόταν να κλέψει το ασφαλιστικό τους ταμείο.

Εβγαλαν λοιπόν τους φακέλους με τα βρώμικα των υπουργών (την πρώτη στρώση), έστειλαν κανα-δυό στο σπίτι τους και η ΝΔ τους έδωσε γή και ύδωρ.

Τώρα που η ΝΔ συνεχίζει για να κλέψει τα υπόλοιπα ταμεία (το δικό μας των μηχανικών, της ΔΕΗ κλπ), οι δημοσιογράφοι λειτουργούν σαν πολιορκητικός κριός εναντίον των όποιων διαμαρτυρόμενων (ή και απεργών).

Βρίζουν όλους του απεργούς, δεν τους αφήνουν να αρθρώσουν κουβέντα και είναι τελείως αγανακτισμένοι με τα όσα "απαράδεκτα" κάνουν. Τόσο αγανακτισμένοι, όσο ήταν με την ΝΔ πριν την συναλλαγή. Κανείς από δαύτους δεν βγήκε να μας πεί ότι τα βρήκαν με την ΝΔ, τι έδωσαν σαν ανταλλάγματα, τι υποσχέσεις πήραν.

Εμείς οι υπόλοιποι που έχουμε ένα αυτοδιοικούμενο ταμείο βλέπουμε με ανήμπορη λύσσα την ΝΔ να κλέβει το ταμείο και να ετοιμάζεται να βάλει τα δικά της παιδιά στην διοίκηση ώστε να μπορούν να κάνουν τις "σωστές" επενδύσεις σε δομημένα ή άλλα ομόλογα.

Δυστυχώς δεν έχουμε φακέλους με τα βρώμικα. Αλλά και να τους είχαμε δεν έχουμε τις εφημερίδες και τα κανάλια.

Θα μας μείνει η λύσσα και μετά η απελπισία.

Αλήτες, πουλημένοι, δημοσιογράφοι.