Selective Default

Όταν διαπίστωσα, με σχετική υπερηφάνεια (؟) ότι είμαστε ο πλέον προοδευτικός (και λιγότερο ρατσιστικός-εθνικιστικός) λαός κατά το ότι εκλέξαμε ως πρωθυπουργό κάποιον που δεν γνώριζε να σταυρώσει σωστά δύο λέξεις στη γλώσσα μας, δεν πέρασε από το μυαλό μου η συνέχεια.
Το πρώτο δείγμα ήταν όταν ο πρωθυπουργός της Αμερικανικής διασποράς μας έψεξε γιατί μειδιούσαμε (εντάξει - χαχανίζαμε) με τα Ελληνικά του. Τώρα σε άλλες χώρες με τέτοια γνώση της γλώσσας ούτε για μετανάστη δεν σε παίρνουν αλλά εμείς είχαμε ήδη απομακρυνθεί από το ταμείο (κάλπη).
Το επόμενο βήμα δεν έγινε από τον Jeffry αλλά από τον Πρωθυπουργό Εσωτερικών τον κ.Βενιζέλο (δυστυχώς καμμία σχέση με τον Κρή - απλή συνωνυμία), ο οποίος μας προέτρεψε να μην χρησιμοποιούμε την Ελληνική Γλώσσα για πολύπλοκες οικονομικές έννοιες γιατί (λέει) δεν έχει καν τις κατάλληλες λέξεις (προφανώς το "μαλάκα" δεν αρκεί). Αν πραγματικά θέλουμε να μιλάμε σε μια γλώσσα της προκοπής, αυτή δεν μπορεί να είναι παρά η Αγγλική η οποία διαθέτει πλούτο λέξεων και εκφράσεων (υστερεί βέβαια στο "μαλάκα", πως να το πεις? Jerk? Masturbator? Σαν μηχάνημα ακούγεται και δη λίγο χαλασμένο).
Για να μην πλατειάζω όμως, ο όρος στον οποίο ο Πρωθυπουργός Εσωτερικών συνεφώνησε με τον αντίστοιχο των Εξωτερικών (+ιδιωτικό αεροπλάνο) ήταν "Selective Default".
Αυτός ο όρος λοιπόν είναι κάτι σαν το "μαλάκας". Όπως αυτό δεν αποδίδεται ορθά εις την Αγγλική, έτσι και το "Selective Default" δεν αποδίδεται ορθά εις την Ελληνική. Δεν υπάρχει αντίστοιχος όρος. Όπως οι Αμερικάνοι, Εγγλέζοι, Καναδοί, Αυστραλοί δεν έχουν πανεπιστήμια που εντρυφούν εις την "μαλακία" έτσι (προφανώς) και στην Ελλάδα δεν υπάρχουν πανεπιστήμια που εντρυφούν εις την Οικονομία (πολύ δε περισσότερο εις τη μακροοικονομικήν). Ο όρος διέλαθε όλων. Και παρέμεινε Αγγλικός.
Και πως να τον πεις αν θέλεις να τον πεις? Επιλεκτική Χρεωκοπία? Ε, δεν θέλεις να τον πεις έτσι (λέει ο περισσόσαρκος συνονόματος του μεγάλου Κρητός).
Δυστυχώς όμως σε όποια γλώσσα και να το πεις, ο χοντρός είναι χοντρός, ο μαλάκας είναι μαλάκας και η χρεωκοπία είναι χρεωκοπία.
Όταν δε, βγαίνει ο Υπουργός Οικονομικών (ο ίδιος, ο περισσόσαρκος, είναι) και μας λέει ότι πρόκειται απλά για μια κατηγορία που σε κατατάσσουν οι εταιρίες αξιολόγησης, είναι όπως όταν έρχεται ο μαλάκας φίλος και μας εξηγεί ότι πρόκειται απλώς για μια κατηγορία που τον έχουν κατατάξει ΟΛΕΣ οι υποψήφιες γκόμενες (αυτές δεν έχουν εταιρίες αξιολόγησης και το κάνουν πιο δημοκρατικά).
Αυτό ακριβώς λέμε και εμείς.

Τι είναι τώρα αυτή η επιλεκτική Χρεωκοπία?

Είναι όταν μια χώρα βρίσκεται σε αδυναμία να εξοφλήσει τα χρέη που λήγουν (Χρεωκοπία) αυτή τη στιγμή, αλλά είναι δυνατόν στο ορατό μέλλον να καταφέρει να πληρώσει κάποιους πιστωτές.
Θέλω να σας ρωτήσω τώρα σοβαρά. Υπάρχει ένας (αριθμητικό:1) Έλληνας που να πιστεύει ότι μπορούμε να πληρώσουμε έστω και ένα € από τα χρέη μας? Εδώ, μετά δύο χρόνια αιματηρές οικονομίες, δεν έχουμε κατορθώσει να βγάζουμε τη μέρα μας χωρίς δανεικά. Άσε τους τόκους. Άσε το κεφάλαιο.
Δεν έχουμε καταφέρει να πληρώνουμε την ΕΡΤ, τα ιδρύματα όλων των πρώην πρωθυπουργών, τα €100.000 μηνιαίως που μας κοστίζει ο κάθε βολευτής, και να χτίσουμε το τζαμί στο Βοτανικό (για τους επόμενους που θα ζήσουν σ'αυτή τη χώρα προφανώς), να πληρώσουμε εκατομμύρια σε Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις (ΜΚΟ) κυβερνητικών στελεχών.
Πριν λοιπόν πληρώσουμε αυτά τα τελείως απαραίτητα, πριν βάλουμε βενζίνη στο αμάξι (αμάξια?), πριν κλείσουμε για τις καλοκαιρινές διακοπές (και τις Χριστουγεννιάτικες, τις Πασχαλινές, τις τακτικές και τις έκτακτες), πριν φάμε, ντυθούμε, πληρώσουμε το δάνειο, τα λεφτά έχουν τελειώσει.
Πριν δώσουμε ένα (αριθμητικό: 1) ευρώ για τόκους. Πριν αρχίσουμε να σκεφτόμαστε να πληρώσουμε κάτι (έναντι) για τα δανεικά.
Περιμένουμε δηλαδή από τους Γερμανούς να πληρώνουν (όχι να πληρώσουν) για πάντα τους τόκους, το κεφάλαιο, και να μας δίνουν και κάποια (όχι λίγα) να βγάζουμε το μήνα μας (κάθε μήνα).
Επιτρέψτε μου μια πρόβλεψη. Δεν θα το κάνουν. Γιατί δεν θέλουν και γιατί δεν θα θέλαμε και εμείς στη θέση τους.
Έτσι λοιπόν η επιλεκτική χρεωκοπία (εντάξει χοντρέ: "Selective default") θα δώσει (εύκολα και γρήγορα) τη θέση της στην οριστική και πλήρη χρεωκοπία.

Πότε?

Η πέμπτη 28/7 είναι η μεγάλη μέρα. Η Μέρκελ επιμένει στη συμμετοχή των ιδιωτών. Αυτό είναι ισοδύναμο με την χρεωκοπία. Γιατί όπως θα κάνατε και εσείς, έτσι και όλοι οι δανειστές προτιμούν να πάρουν το ζεστό χρήμα σήμερα παρά μετά από 30 χρόνια (αν, που δεν).
Ο μόνος τρόπος να δώσουν την παράταση (συμμετοχή ιδιωτών) είναι να τους πουν οι Γερμανοί: Θέλετε να πάρετε στα σίγουρα μηδέν σήμερα ή κάτι μετά από 30 χρόνια?
Όπως λέει και το ρητό: "Κάλιο δέκα και καρτέρει παρά μηδέν και στο χέρι".
Το άλλο σχήμα είναι βέβαια "Κάλιο δέκα και στο χέρι παρά δέκα και καρτέρει".
Η Μέρκελ λοιπόν επιμένει στην συμμετοχή ιδιωτών, πράγμα που από μόνο του την κάνει ένα από τους μεγάλους ηγέτες του αιώνα (δίπλα στο Πούτιν και βλέπουμε…). Οι μόνοι ηγέτες του αιώνα που έχουν πάει την χώρα τους μπροστά και έχουν ορατή (αλλά και αόρατη) στρατηγική. Είναι ωραίο να παρακολουθείς τέτοιους παίκτες (σαν μια παρτίδα σκάκι με grandmaitre).
Η Μέρκελ λοιπόν τα έχει πάρει με τις "αγορές" που δανείζουν σε όποιο σαχλαμάρα θέλουν (όπως εμείς) έχοντας τη βεβαιότητα ότι όταν σκάσει το πράγμα θα ρίξουν τη ζημιά ΤΟΥΣ στον φορολογούμενο (εδώ τον Γερμανό). Αντίθετη άποψη βέβαια έχουν οι δικοί μας (το όνειρο του Jeffrey είναι πότε θα μπορέσει να ξαναδανειστεί από τις "αγορές"), οι Γάλλοι (οι δικές τους τράπεζες είναι αυτές που κρατάνε το μεγάλο μέρος του χρέους, η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα (ο Τρισέ είναι Γάλλος, βεβαίως βεβαίως…), οι Εγγλέζοι (οι οποίοι έχουν το City του Λονδίνου και δεν θέλουν να πάθει ζημιά).
Γνωρίζει άριστα ότι είναι δεμένη χειροπόδαρα και πρέπει να πληρώσει, όμως θέλει πάση θυσία να κάνει τις "αγορές" να ματώσουν έστω και λίγο. Αυτό θα είναι η αρχή βέβαια. Γι' αυτό το λόγο γίνεται και ο λυσσαλέος πόλεμος περί συμμετοχής. Και όλοι γνωρίζουν ότι μετά την Ελλάδα, δεν έρχεται η Πορτογαλία, ούτε η Ιρλανδία, (χώρες με μικρά σχετικά προβλήματα και συμμαζεμένες) αλλά η Ιταλία. Η Ιταλία λοιπόν έχει ένα χρέος συγκρίσιμο με της Ελλάδας. Βλέπετε η Πολιτική δεν γίνεται από τις παρατάξεις αλλά από τους ανθρώπους. Υπάρχει ο Καραμανλής, ο Μπερλουσκόνι, αλλά στην ίδια (δεξιά) παράταξη υπάρχει η Μέρκελ. Τους χωρίζει άβυσσος. Αυτό είναι το λάθος που κάνουμε όλοι. Ψηφίζουμε παρατάξεις, ιδεολογίες, κόμματα ενώ το μόνο που υπάρχει είναι οι άνθρωποι. Να σας το πω διαφορετικά. Έστω ότι ένας μακρινός θείος σας άφησε μια επιχείρηση. Ποιόν θα βάζατε να την διοικήσει? Τον Ανδρέα, τον Σημίτη, τον Άκη, ή τον Γιωργάκη? Ίδια παράταξη, ίδιο κόμμα άλλοι άνθρωποι. Άλλη ικανότητα, πρόθεση, σχέδιο, εμπιστοσύνη.
Την πέμπτη λοιπόν. Ή υποχωρεί η Μέρκελ ή χρεωκοπούμε!

Τι θα γίνει μετά τη χρεωκοπία?

Τίποτα. Τουλάχιστον τίποτα φανταχτερό. Αρκετά τίποτα για να μας λένε: είδατε που σας τα λέγαμε? Θα έχουμε τα δάνεια από την ΕΕ, το ΔΝΤ, την ΕΚΤ, θα έχουμε την παράταση από τον ιδιωτικό τομέα. Δεν θα έχουμε όμως αυτό που χρειαζόμαστε να περάσουμε το μήνα. Θα πρέπει να διαλέξουμε τι θέλουμε περισσότερο: Από τη μια οι συντάξεις, οι μισθοί, οι δουλειές, η υγεία, η παιδεία. Από την άλλη τα ιδρύματα των πρωθυπουργών, οι Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις, τα ιδιωτικά αεροπλάνα και ελικόπτερα των πολιτικών, τα €100.000 το μήνα των βολευτών, τους μη εργαζόμενους συνδικαλιστές.
Ελπίζω ότι δεν έχετε ψευδαισθήσεις για το τι έχει επιλέξει η "ηγεσία" μας.
Αρκεί να σταματήσουν για λίγο οι μούτζες στη Βολή και τα χουνέρια των Βολευτών.