Ομοιοπαθητική

Ολοι γνωρίζουμε ότι η Ομοιοπαθητική είναι απάτη και οι Ομοιοπαθητικοί απατεώνες. (Οσοι δεν το γνωρίζατε, το μάθατε μόλις!)

Το ερώτημα είναι πως μπορούμε να το αποδείξουμε, και πως μπορούμε να ξεχωρίζουμε την απάτη από μιά σοβαρή πρόταση.

Η απάντηση υπάρχει αλλά θέλει λίγο προσοχή για να την καταλάβουμε. Οταν την καταλάβουμε, θα μπορούμε να την χρησιμοποιήσουμε σαν εργαλείο για να ξεχωρήσουμε πολλές κομπίνες και απατεωνιές.

Πάμε:

Η επιστήμη βασίζεται σε κάτι που λέγεται πείραμα. Τι είναι αυτό?

Βασικά σημαίνει ότι η επιστήμη δέχεται ότι ο οποιοσδήποτε μπορεί να σηκώσει το χέρι του και να υποστηρίξει μιά θεωρία (π.χ. το δικό μου το ζουμί μπορεί να γιατρέψει την βλακεία).

Ο οποιοσδήποτε μπορεί να υποστηρίξει οτιδήποτε. Αν το κάνει, τότε έχει μιά υποχρέωση: Η θεωρία του να κάνει προβλέψεις που μπορούν να επαληθευθούν.

Από την στιγμή που σήκωσες το χέρι σου, θα έρθουν όλοι να σε ψάξουν. Αν είσαι καλός και οι προβλέψεις επαληθευθούν θα πάρεις το Nobel (Φυσικής, χημείας, ιατρικής).

Αν οι προβλέψεις δεν επαληθευθούν θα πρέπει να φτιάξεις τα δικά σου Nobel για να τα δώσεις στον εαυτό σου (Ομοιοποαθητική).

Πως επαληθεύονται οι προβλέψεις?

Υπάρχουν πολλοί τρόποι αλλά ο ποιός σκληρός και αντικειμενικός τρόπος για την Ιατρική και τις Κοινωνικές επιστήμες είναι αυτό που λέγεται "double blind experiment".

Θα το εξηγήσω με ένα παράδειγμα:

Παίρνουμε 100 βλάκες, τους χωρίζουμε σε δύο ομάδες των 50 χωρίς να τους πούμε σε ποιά ομάδα ανήκουν (blind). Στην μιά ομάδα δίνουμε το ζουμί. Στην άλλη ομάδα δίνουμε ένα άλλο ζουμί (του οποίου γνωρίζουμε τα αποτελέσματα).

Παίρνουμε 10 επιστήμονες ελεγκτές (κατά προτίμηση όχι βλάκες). Τους εξηγούμε το πείραμα, αλλά δεν δεν τους λέμε ποιοί βλάκες είναι στην κάθε ομάδα (double blind).

Οι ελεγκτές κάνουν τις μετρήσεις τους πριν το πείραμα, και μετά το πείραμα.

Καταγράφουν πόσο μεταβλήθηκε η βλακεία του καθένα.

Παραδίδουν την μελέτη τους.

Τότε (και μόνο τότε) αποκαλύπτεται ποιός ήταν στην κάθε ομάδα και γίνεται η σύγκριση. Αν το ζουμί μας έχει σημαντική διαφορά (δηλαδή έχει κάνει την δουλειά που υποστηρίζουμε ότι κάνει) από το άλλο ζουμί τότε είμαστε ωραίοι. Αλλιώς είμαστε λάθος.

Αν είμαστε λάθος πρέπει να το παραδεχθούμε, να το καταπιούμε, να περιμένουμε λίγο και να εμφανιστούμε με άλλη θεωρία. Αν συνεχίσουμε να υποστηρίζουμε τις απόψεις μας, είμαστε απατεώνες (ομοιοπαθητικοί).

Και πώς τότε οι ομοιοπαθητικοί θεραπεύουν τόσο κόσμο?

Εύκολο:

1. Κάνουν επιλογή. Δεν αναλαμβάνουν βαριές περιπτώσεις που ξέρουν ότι χρειάζεται γιατρό.
2. Οι αρρώστιες που αναλαμβάνουν συνήθως θεραπεύονται μόνες τους αρκεί ο ασθενής να μην κάνει σαχλαμάρες.

Δηλαδή οι γιατροί τα κάνουν όλα καλά και οι ομοιπαθητικοί όλα λάθος?

Οχι βέβαια! Αλλά για τους γιατρούς άλλη μέρα.