Μεγάλη απορία είχα γιατί χρεοκοπούν τα κράτη, οι τράπεζες, και οι λοιπές εταιρείες.Μεγάλη απορία είχα γιατί θα χαρίσουμε σαν έθνος (γιατί μπουρδέλο καταντήσαμε-όχι έθνος-αναφέρομαι στο σαν) στις τράπεζες μας € 28.000.000.000
Επειδή δε το νούμερο δεν μου προκύπτει γιατί είναι μεγάλο και δεν το καταλαβαίνω, το διαιρώ με το 10.000.000 που είναι (περίπου) ο πληθυσμός της χώρας και μου βγαίνει ότι εγώ θα δώσω €2.800 για μένα και άλλα €2.800 για την σύζυξ και άλλα €2.800 για την θυγατέρα.
Σύνολο οι δυστυχείς τραπεζίται αναμένουν από ΕΜΕΝΑ εν ευθέτω χρόνω, να τους δώσω €8.400 που τους λείπουν και εμένα μου περισσεύουν. Και γελάω κάτω από τα μουστάκια μου που έχω ένα παιδί μόνο.
Και μετά σκέφτομαι ότι αυτό δεν αληθεύει (πράγματι ένα παιδί έχω- μην έχουμε παρεξηγήσεις και πως καθαρίζουμε μετά!) αλλά η κυβέρνηση δεν μας χρεώνει με το κεφάλι. Όχι. Μας χρεώνει με την λογική του μαλάκα. Ο πιο μαλάκας θα πληρώσει.
- Μπορείς να τα πάρεις μαύρα?? Δεν πληρώνεις.
- Δεν μπορείς?? Είσαι ο μαλάκας.
Και λόγω του ότι εγώ δεν τα καταφέρνω να τα πάρω μαύρα (δουλεύω χρόνια τώρα με "σοβαρούς" "μεγάλους" πελάτες) κατατάσσομαι στην προαναφερθείσα κατηγορία.
Άρα να υπολογίσω ότι χρωστάω κανένα ΄κοσάρικο (€20.000) τουλάχιστον και να είμαι και ευχαριστημένος. Ούτως ή άλλως όταν εγώ έχω οικονομικά προβλήματα, δεν έρχεται το κράτος και οι τράπεζες να τα καλύψουν?? Ε?? Δεν έρχονται?? Γιατί όμως έγινε η προαναφερθείσα πίπα? Από που ξεκίνησαν όλα??
Το παραμύθι ξεκινά όταν οι Αμερικανικές Τράπεζες ξεκίνησαν να δίνουν στεγαστικά χωρίς εγγυήσεις. Θυμάστε που σαν παίρνουν στο σπίτι τηλέφωνο για να σας πούνε ότι έχουν εγκριθεί τρεις πιστωτικές κάρτες στο όνομα σας χωρίς να το ζητήσετε. Ότι έχει εγκριθεί και ένα καταναλωτικό δάνειο €10.000 χωρίς να το ζητήσετε??
Το ίδιο κάνανε και οι Αμερικάνοι. Μόνο που όταν έδωσαν 100 κάρτες σε κάθε Αμερικάνο και όσα καταναλωτικά μπορούσε να αντέξει έψαξαν να βρούνε πώς να συνεχίσουν.
Και βρήκαν την λύση: Θα τους δώσουμε στεγαστικά που είναι χαμηλότοκα. Αρεζε και στην κυβέρνηση του Γεωργίου του Θαμνώδους (George Bush) και το προχωρήσανε. Αλλά πόσα στεγαστικά θα πάρει ένας ανθρωπος??
Αρχίσανε λοιπόν να κόβουν άκρες:
- Δίνανε δάνεια στο 100% της εμπορικής αξίας (δηλ. χωρίς συμμετοχή του ιδιοκτήτη). Κάτι πρέπει να σας θυμίζει αυτό!!
- Δίνανε δάνεια με περίοδο χάριτος που έφτανε και στα τρία χρόνια. Κάτι σας θυμίζει και αυτό έ?!?!
- Δίνανε δάνεια χωρίς να ελέγξουνε αν η δουλειά που έχεις είναι μόνιμη ή είναι για μικρό χρονικό διάστημα και αν θα μπορείς να πληρώνεις και αργότερα.
- Δίνανε δάνεια χωρίς να ελέγχουνε αν έχεις το συνήθειο να παίρνεις δάνεια χωρίς να τα ξεπληρώνεις. Ή παίρνεις άλλα δάνεια για να ξεπληρώσεις τα πρώτα και ούτω καθεξής...
Τι γίνεται λοιπόν όταν πέσουν όλα αυτά τα δάνεια στην αγορά??
- Ο κόσμος αγοράζει σπίτια σωρηδόν.
- Οι τιμές ανεβαίνουν.
- Οι κατασκευαστές φτιάνουν και άλλα (πολλά) σπίτια.
- Στην Αμερική μάλιστα τα σπίτια φτιάνονται γρήγορα (Ανεμομαζώματα- διαολοσκορπίσματα).
- Πολλοί αρχίζουν να παίρνουν δάνεια για να αγοράσουν σπίτι ως επένδυση (που δεν το χρειάζονται για κατοικία). Το αγοράζουν, το φτιάνουν λίγο, το βάφουν, φυτεύουν και δυο θάμνους στον κήπο και περιμένουν να ανέβουν οι τιμές για να το πουλήσουν. Έχουν περιθώριο τα τρία χρόνια της περιόδου χάριτος, γιατί δεν έχουν λεφτά να πληρώσουν την δόση ούτως ή άλλως.
Αλλά ο κόσμος ζητάει και άλλα δάνεια.
Εδώ γίνεται η ωραία κομπίνα: Λογιστικά τα δάνεια είναι "ASSETS" ήτοι "ενεργητικό". Κάτι σαν τα κτήρια, τα οικόπεδα, οι πατέντες κλπ. Αφού λοιπόν -λένε- μπορούμε να πουλήσουμε τα κτήρια γιατί δεν μπορούμε να πουλήσουμε τα δάνεια??
Αποφασίζουν λοιπόν να πουλήσουν τα δάνεια. π.χ. παίρνουν ένα δάνειο €100.000 με επιτόκιο 6% και το πουλάνε με επιτόκιο 4%.
Παίρνουν τα €100.000 και βρίσκονται με το αρχικό κεφάλαιο στην τσέπη και 2% εισόδημα χωρίς να έχουν τζιράρει από δικά τους κεφάλαια.
Τι κάνουν στα €100.000?? Μα ξαναρχίζουν το κύκλο από την αρχή. Δίνουν και άλλα δάνεια.
Και γιατί να τον κάνουν μόνο μια φορά. Το κάνουν ξανά και ξανά. Η Freddie Mac το είχε κάνει 70 φορές!!!!
Με €100.000 κεφάλαιο είχε δώσει 70 δάνεια των €100.000. Με 2% επιτόκιο καθαρό έβγαζε 2 Χ 70=140%. Δηλαδή κέρδιζε 140% επιτόκιο στο κεφάλαιο της.
Η τεχνική αυτή λέγεται μόχλευση (ή leverage στην κοινή καθομιλουμένη). Βέβαια τα παλικάρια το ξέσκισαν το πράγμα.
Η αλήθεια είναι ότι τα απλοποίησα λίγο τα πράγματα. Γιατί υπάρχει ένα πρόβλημα: Ποιος ηλίθιος θα δεχόταν να αγοράσει αυτά τα ανύπαρκτα ASSETS από μια εταιρεία που έχει δώσει δάνεια 70 φορές τα κεφάλαια της και βέβαια χρωστάει 70 φορές τα κεφάλαια της και είναι τελείως στον αέρα??
Κανείς...
Εκτός εάν...
Έρχονται οι διάφορες επενδυτικές τράπεζες (με το αζημίωτο βέβαια) και παίρνουν αυτά τα "ASSETS" τα πακετάρουν και τα κάνουν ένα δομημένο ομόλογο (και αυτό κάτι σας θυμίζει).
Το δίνουν στις εμπορικές τράπεζες (αυτές με τα υποκαταστήματα) για να το σπρώξει σε όποιον ηλίθιο βρει.
Και βγαίνουν οι τράπεζες αυτές και διαφημίζουν (ξεδιάντροπα) κατι περίεργα προϊόντα "εγγυημένου κεφαλαίου". (Δεν μπορεί κάποιες μνήμες έρχονται και από αυτό).
Αγοράζεις λέει αυτά τα προϊόντα και αν πάνε καλά (δεν έχεις κανένα τρόπο να ελέγξεις πως πάνε) θα πάρεις κάποιες υπεραποδόσεις.
Στην χειρότερη περίπτωση (λένε) θα πάρεις το κεφάλαιο σου (λένε πάλι). Και έρχεται η Τράπεζα και βρίσκει κάποιους λεφτάδες αγρότες (οι αγρότες δεν είναι πια αυτοί που ξέραμε) από την Λάρισα και τους γεμίζουν το κεφάλι με φούμαρα (αφού ρε κακομοίρη δεν το κατέχεις, γιατί το ταλαιπωρείς ?!?!)
Μέχρι εδώ τα πράγματα πάνε καλά.
Προφανώς όλοι έχουμε ήδη αντιληφθεί ότι πρόκειται περί πυραμίδας (ο Γιωργάκης νόμιζε ότι θα κράταγε λίγο ακόμα για να τελειώσει την θητεία του (μετά στάχτη και μπούρμπερη).
Κάτι από όλα χτύπησε οροφή.
- Οι κατασκευαστές έφτιασαν πολλά σπίτια.
- Τα σπίτια έπιασαν εξωπραγματικές τιμές.
- Οι υποψήφιοι αγοραστές τέλειωσαν-ή έστω μειώθηκαν.
- Τα σπίτια περισσεύουν.
- Ο κόσμος δεν αγοράζει
- Οι τιμές πέφτουν.
- Αυτοί που περιμένουν να πουλήσουν το ακίνητο πριν την λήξη της περιόδου χάριτος, δεν μπορούν να πουλήσουν.
- Οι αξίες των σπιτιών είναι μικρότερες από το ύψος του δανείου.
- Οι δανειολήπτες δεν μπορούν να εξυπηρετήσουν τα δάνεια.
- Οι αγοραστές των ομολόγων ζητάνε τα λεφτά τους πίσω.
Έλα όμως που λεφτά δεν υπάρχουν πλέον!!!Οι τράπεζες που έδωσαν τα δάνεια και τα "τοξικά" ομόλογα ζητάνε κεφάλαια από άλλες τράπεζες μέσω της διατραπεζικής αγοράς (συνηθισμένη πρακτική μέχρι πρότινος). Τώρα όμως έχουν ξεπονηρευτεί όλοι.
Όποιος έχει ρευστό είναι βασιλιάς (cash is king). Το ρευστό είναι για τα δύσκολα. Κανείς δεν δίνει σε κανένα. Ούτε καν στις επιχειρήσεις που θέλουν να δανειστούν (άλλη αμαρτία αυτή - αλλά να μην τα πούμε όλα σήμερα).
Όλοι στα χαρακώματα να φυλάνε το μετρητό.Αγαπητοί: Δεν είδαμε τίποτα.
Η κρίση έχει ξεκινήσει σιγά σιγά εδώ και ένα χρόνο (περίπου).
Σήμερα έχουμε φτάσει στο σημείο ότι όλοι ξέρουμε ότι υπάρχει κρίση, αλλά κρίση δεν βλέπουμε.
Σε λίγο η κρίση θα χτυπήσει την πόρτα μας.
Προετοιμαστείτε. Φυλάξτε το μετρητό. Μην παίρνετε ρίσκα. Οταν η κρίση φτάσει στις πόρτες μας δεν θα έρθει σιγά σιγά. Θα είναι σαν τσουνάμι.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου