Δημόσιο χρέος και διεφθαρμένοι πολιτικοί

Δημόσιο χρέος: Τί είναι τέλος πάντων και γιατί όλες οι χώρες έχουν δημόσιο χρέος? Γιατί δεν γίνεται μια χώρα να μην χρωστάει?
Πάμε πρώτα για λίγους ορισμούς:
Δημόσιο χρέος
Όλα τα λεφτά που χρωστάει το κράτος, οι δήμοι, οι νομαρχίες, τα νοσοκομεία, τα ασφαλιστικά ταμεία και γενικά όλες οι υποχρεώσεις που με τον ένα ή τον άλλο τρόπο θα κληθεί να πληρώσει ο φορολογούμενος.
Έλλειμμα
Η αύξηση του χρέους.
Όταν μας λέει η κυβέρνηση ότι το έλλειμμα μειώθηκε εννοεί ότι το χρέος αυξάνεται αλλά πέρυσι αυτό γινόταν πιο γρήγορα. Μου θυμίζει την δικαιολογία που έλεγα στη μάνα μου στο δημοτικό, ότι ο βαθμός μου ήταν κακός μεν αλλά του ξαδέλφου μου ήταν χειρότερος. Την ίδια ακριβώς ποιότητα έχει και το επιχείρημα περί μείωσης του ελλείμματος.
Εξωτερικό χρέος
Το τμήμα του χρέους που οφείλεται σε δανειστές στο εξωτερικό. Είναι χρέος, που όταν πληρωθεί, ο αντίστοιχος πλούτος θα φύγει από τη χώρα και θα πάει στην αντίστοιχη χώρα του εξωτερικού. Στους πολίτες φαίνεται καλός ο πολιτικός που χρεώνει τη χώρα με εξωτερικό χρέος, γιατί φέρνει πλούτο στη χώρα, αλλά φαίνεται κακός αυτός που ξεχρεώνει, γιατί διώχνει τον πλούτο από την χώρα.
Εσωτερικό χρέος
Το κράτος δανείζεται από τους πολίτες του. Ο δανεισμός είναι γενικά εύκολος και η αποπληρωμή το ίδιο. Το χρήμα απλά μετακινείται μέσα στην ίδια κοινωνία διευκολύνοντας απλά το κράτος να κάνει την δουλειά του.


Σε ποιές περιπτώσεις είναι λογικό να δανείζεται ένα κράτος?
Υπάρχει γενικός κανόνας που αφορά σε φυσικά πρόσωπα, οικογένειες, εταιρείες, δήμους, κράτη κλπ
“δανεισμός είναι θεμιτός μόνο αν ο σκοπός του είναι επενδύσεις”
Η αλήθεια είναι ότι υπάρχουν και κανά δυο άλλοι λόγοι όπως η χρηματοροή (cashflow) για τις επιχειρήσεις που δεν θέλουν βέβαια να έχουν δεσμευμένα κεφάλαια για έκτακτες ανάγκες και παίρνουν τα λεγόμενα “δάνεια κίνησης”.
Τί συμπεριλαμβάνεται στον όρο “επενδύσεις” και τί όχι?
Επένδυση είναι η οικονομική κίνηση που παίρνει χρήματα για να γίνει και αποδίδει χρήματα (ή εξοικονομεί) στο μέλλον.
Οποιαδήποτε οικονομική κίνηση δεν γίνεται με στόχο και σκοπό να αποφέρει χρήματα, αλλά για “να καλύψει ανάγκες”, δεν είναι επένδυση και είναι πηγή κακών.
Η κάλυψη των λεγόμενων "αναγκών" γίνεται μόνο από περισσεύματα και όχι από ελλείμματα.
Τότε γιατί όλα τα κράτη έχουν χρέη? Ακόμα και τα λεγόμενα "σοβαρά".
Δυστυχώς ο κύριος λόγος αφορά σε αδυναμίες του "δημοκρατικού συστήματος".
Με λίγα λόγια:
Αν κάποιος σοβαρός πρωθυπουργός έβαζε στόχο τη μείωση του χρέους (και όχι του ελλείμματος, που είπαμε ότι είναι απάτη), τότε θα ταλαιπωρούσε ένα λαό για μια θητεία. Προφανώς δεν υπάρχει περίπτωση ένας τέτοιος άνθρωπος να ξαναεκλεγεί. Θα τον πολεμούσε η Αριστερά, η Δεξιά, το Κέντρο, ο Λαζόπουλος ακόμα και η Τζούλια (είπαμε θα πολιτευτεί - γιατί αυτοί που πολιτεύονται είναι καλύτεροι?) Στη συνέχεια θα ερχόταν ένας διεφθαρμένος πολιτικός (Ανδρέας Παπανδρέου?, Caraman Alis?), θα εύρισκε μικρό χρέος και θα άρχιζε τον χωρίς όρια δανεισμό, ώστε να γεμίσει τις τσέπες του (Κοσκωτάς, Δομημένα, Βατοπαίδι), δίνοντας (ίσως) ταυτόχρονα κάποια ψίχουλα στους ψηφοφόρους του. (Ακόμα ακούω με απελπισία να μου λένε διάφοροι, ότι ο Ανδρέας "μοίρασε" λεφτά στους φτωχούς!).
Συνεπώς δεν υπάρχει κανένας λόγος να γίνει προσπάθεια (καν) μηδενισμού του χρέους αφού απλά διευκολύνουν τους διεφθαρμένους.
Τότε, τί πρέπει να κάνει ένας σωστός κυβερνήτης?
-Να κρατήσει το χρέος περίπου στο 80% του ΑΕΠ (μικρό ώστε να μη δημιουργεί προβλήματα,  μεγάλο ώστε να μην επιτρέπει πολλά πολλά στους διεφθαρμένους).
-Να κάνει επενδύσεις (δρόμους, τραίνα, αεροδρόμια κλπ).
-Να διευκολύνει τις επενδύσεις των επιχειρήσεων.
-Να μη μοιράζει χρήματα!

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου